معنی متآزق - جستجوی لغت در جدول جو

متآزق

لغت نامه دهخدا

متمزق

پراکنده، پاره پاره

فرهنگ فارسی عمید

متحزق

(مُ تَ حَزْ زِ)

مرد سخت بخیل. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). سخت بخیل و آزمند. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحزق شود

لغت نامه دهخدا

متمزق

(مُ تَ مَزْ زِ)

پاره شونده. (آنندراج) (غیاث) (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد). جامۀ پاره پاره گردیده و چاک شده. (ناظم الاطباء). رجوع به تمزق شود.
- متمزق گشتن، پریشان گشتن. متفرق شدن: منازعان و معارضان او (سیف الدوله) در اطراف و اکناف جهان متفرق و متمزق گشتند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 210)

لغت نامه دهخدا

متعزق

(مُ تَ عَزْ زِ)

نامهربان و بی محبت و درشت. (ناظم الاطباء). تنگ خوی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متآزی

(مُ تَ)

آنکه با هم نزدیک یکدیگر نشیند. (آنندراج). نشانیده شده نزدیک دیگری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متآزف

(مُ تَ زِ)

کوتاه قامت که دست و پایش کوچک و با هم نزدیک باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مرد کوتاه. (اقرب الموارد) : قال ابوزید: قلت لاعرابی ماالمحبنطی قال المتکاکی، قلت ماالمتکاکی قال المتآزف، قلت ما المتآزف قال انت احمق و ترکنی و مر. (منتهی الارب) ، مکان تنگ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) ، مرد بدخو و تنگدل. (منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد) (از آنندراج) ، ضعیف و ترسو. (از اقرب الموارد) ، خانه های پیوسته بهم، چادرهای نزدیک بهم. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متآزح

(مُ تَ زِ)

درنگی کننده و بازایستنده از کاری و پس ماننده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

معنی متآزق - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما