معنی مبقوع - جستجوی لغت در جدول جو

مبقوع(مَ)

لغت نامه دهخدا

(مَ)

نعت مفعولی از رقع. رجوع به رقع شود.
- قمیص مرقوع، پیراهن وصله کرده: قال أزهر رأیت عمر بن عبدالعزیز یخطب الناس و علیه قمیص مرقوع. (تاریخ الخلفاء سیوطی ص 190)

لغت نامه دهخدا

متقوع

(مُ تَ قَوْ وِ)

خمیده رونده همچو رونده در خارستان. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خمیده رونده مانند آن که درخارستان می رود. (ناظم الاطباء). رجوع به تقوع شود

لغت نامه دهخدا

مبیوع

(مَ)

فروخته و خریده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مبیع. و رجوع به مبیع شود

لغت نامه دهخدا

مبذوع

(مَ)

ترسان و ترسانیده شده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مبلوع

(مَ)

چیز فروبرده و فروخورده. (آنندراج). فروبرده شده و بلعشده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). بلعشده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، عنبر مبلوع، قسمی عنبر پست. عنبر ردی. نوعی ردی از عنبر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

مبقور

(مَ)

شکافته شده و شکم چاک شده و شکافته. (ناظم الاطباء). شکافته شده یا خاص است برای شکم. (از محیطالمحیط)

لغت نامه دهخدا

مبقوث

(مَ)

مخلوط. (آنندراج). درهم و مختلط، ناپسند و مکروه. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

منقوع

(مَ)

آغشته و خیسانیده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)