معنی مبدرق در لغت نامه دهخدا

رهبر. (غیاث) (آنندراج)، بدرقه کننده و آنچه خاصیت آن صافی کردن اجزاء و مخلوط کننده و رسانندۀ آن به اعضاء است چنانکه شراب با غذا کند. (از بحرالجواهر) : اما آنچه دارو را زود به جایگاه رساند چون تخم کرفس است و پوست سلیخه و انیسون و این را طبیبان به تازی مبدرق گویند یعنی بدرقه کننده. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

معنی مبدرق - جستجوی لغت در جدول جو

مبدرق

لغت نامه دهخدا

مبدرق

فرهنگ لغت هوشیار

مبذرق

(مُ بَ رِ)

بذرقه. راهبر و راهنما و نگاهبان. (منتهی الارب). بدرقه و نگاهبان. (ناظم الاطباء). بدرقه. بذرقه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به بذرقه شود، پناه یافته و امان داده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بدرق

(اِ)

اسراف کردن. اتلاف کردن. ولخرجی کردن. (از دزی ج 1 ص 57)

لغت نامه دهخدا

مبرق

(مُ رِ)

ناقه مبرق، ناقه که دم خود را بلند کند و آبستن نماید و نیست. (منتهی الارب) (آنندراج) (از تاج العروس). ماده شتری که دمب خود را بلند نماید و چنان وانمود کند که آبستن است درصورتی که آبستن نباشد. ج، مباریق. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مبرق

(مَ رَ)

هنگام درخشیدن صبح: جاء عند مبرق الصبح. (ناظم الاطباء). زمان درخشیدن صبح. ج، مبارق. و مباریق. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مبدر

(مُ دِ)

نعت است از ’ابدار’. (منتهی الارب). آنکه در شب بدر راه رود. (ناظم الاطباء). و رجوع به ابدار شود

لغت نامه دهخدا

معنی مبدرق - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما