معنی مباغضه در لغت نامه دهخدا

دشمنی کردن با یکدیگر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تباغض. دشمنانگی. دشمنی یا یکدیگر. تعاطی بغضاء. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مباغضت شود

معنی مباغضه در فرهنگ لغت هوشیار

مباغضت در فارسی: دشمنی دشمنی با هم

معنی مباغضه - جستجوی لغت در جدول جو

مباغضه(سَ)

لغت نامه دهخدا

مباغضه

فرهنگ لغت هوشیار

مبارکه

(دخترانه)

مؤنث مبارک، خوش یمن، خجسته، فرخنده، از نامهای فاطمه (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

مبایعه

مبایعت، با هم خرید و فروش کردن، بیعت کردن

فرهنگ فارسی عمید

مباغضت

دشمنی، عداوت، خصومت

فرهنگ فارسی عمید

مباحثه

گفتگو، گفتن و شنیدن، با هم بحث کردن، گفت و شنو، گفت و شنفت، گفت و شنود، گفت و شنید

فرهنگ فارسی عمید

مبادله

با کسی چیزی بدل کردن، چیزی عوض چیز دیگر گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

مباهله

لعن و نفرین کردن به یکدیگر

فرهنگ فارسی عمید

مبایضه

(سُ)

در سپیدی نبرد کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). با کسی نبرد کردن. (تاج المصادر بیهقی). با کسی به سپیدی نورد کردن. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

مناغضه

(عَ سَ)

انبوهی کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ازدحام کردن. (از محیطالمحیط)

لغت نامه دهخدا

مباغاه

(سَ جَ)

از ’ب غ ی’، زنا کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). با کسی زنا کردن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

مباغته

(سَ حَ)

از ’ب غ ت’، کسی را ناگاه گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مباغضت

(مُ غَ ضَ)

از مباغضه عربی، مباغضه. دشمنی کردن بایکدیگر. تباغض. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و سرائر ایشان به مباغضت و نفرت از او مایل گشت. (ترجمه تاریخ یمینی). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مباغمه

(سَ جَ رَ)

سخن گفتن با کسی به آواز نرم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مباحثه

بحث و جدال و مجادله، با یکدیگر پژوهیدن علم

معنی مباغضه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما