معنی مباعله در لغت نامه دهخدا

مصاهرت کردن قوم با هم. (منتهی الارب) (آنندراج). مصاهرت کردن آن گروه مر گروه دیگر را. (ناظم الاطباء)، مجالست کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ذیل اقرب الموارد)، نیک زیستن زن با شوهر و شوهر با زن. (المصادرزوزنی)، ملاعبت کردن زن و شوی با هم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ذیل اقرب الموارد). بازی کردن زن با شوهر و شوهر با زن. (تاج المصادر بیهقی)، جماع کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، زناشوئی کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

معنی مباعله - جستجوی لغت در جدول جو

مباعله

لغت نامه دهخدا

مباعله

فرهنگ لغت هوشیار

مبارکه

(دخترانه)

مؤنث مبارک، خوش یمن، خجسته، فرخنده، از نامهای فاطمه (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

مباهله

لعن و نفرین کردن به یکدیگر

فرهنگ فارسی عمید

مبادله

با کسی چیزی بدل کردن، چیزی عوض چیز دیگر گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

مباحثه

گفتگو، گفتن و شنیدن، با هم بحث کردن، گفت و شنو، گفت و شنفت، گفت و شنود، گفت و شنید

فرهنگ فارسی عمید

مداعله

(شَفْوْ)

با هم فریب دادن. (منتهی الارب). مخاتله. (متن اللغه) (اقرب الموارد). هم را فریب دادن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مبادله

(سُ نَ)

معاوضه کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). با یکدیگر بدل کردن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). بادله مبادلهو بدالاً، داد آن را مثل آنچه از وی گرفته بود و بادلته مبادله، گرفتم آن را به جای وی. (ناظم الاطباء).
- مبادله الرأسین، نزد بعضی بلغاء آن است که دو لفظ متجانس در کلام آرند که در اول حروف مختلف باشند. چون سلام و کلام و سلامت و ملامت و این از مخترعات... امیرخسرو دهلوی است. (کشاف اصطلاحات الفنون، ج 1 ص 146)

معاوضه کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). با یکدیگر بدل کردن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). بادله ُ مبادلهو بدالاً، داد آن را مثل آنچه از وی گرفته بود و بادلته مبادله، گرفتم آن را به جای وی. (ناظم الاطباء).
- مبادله الرأسین، نزد بعضی بلغاء آن است که دو لفظ متجانس در کلام آرند که در اول حروف مختلف باشند. چون سلام و کلام و سلامت و ملامت و این از مخترعات... امیرخسرو دهلوی است. (کشاف اصطلاحات الفنون، ج 1 ص 146)

لغت نامه دهخدا

مجاعله

(شَ بَ)

پاره دادن. (منتهی الارب). رشوه و پاره دادن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مزاعله

(رَ)

از جای برکندن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج). زعال. از جای برکندن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مباسله

(سِ)

حمله کردن در حرب. (منتهی الارب) (آنندراج). حمله کردن در جنگ. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مباعره

(سُ)

پشکل افکندن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مباعلت

(مُ عَ لَ)

از مباعله عربی، مباضعت. مباشرت. نکاح. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مباعله شود

لغت نامه دهخدا

مفاعله

(طُ لی یَ)

در تداول فارسی زبانان مفاعله به کسر ’ع’، یکی از بابهای ثلاثی مزید در صرف عربی است و معنی مفاعله این است که یکی با دیگری آن کند که او با وی کرده است

لغت نامه دهخدا

مبادله

(مُ دَ / دِ لَ / لِ)

معاوضه. (ناظم الاطباء). مقابضه. معاوضه. قبض. مقابله. تاخت زدن. پایاپای. تهاتر. سودا. مغایره. غیار. تاخت. بدل کردن چیزی به دیگری. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). چیزی را با چیز دیگری بدل کردن. شیئی را بجای چیز دیگری گرفتن معاوضه. ج، مبادلات، (اصطلاح بانکی) تبدیل وجه کشوری با وجه رایج کشور دیگر، ج، مبادلات. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به مبادله شود

لغت نامه دهخدا

رباعیه

چهار تایی مونث رباعی، چهار دندان که میان ثنایا و انیاب باشد، جمع رباعیات

فرهنگ لغت هوشیار

عباهله

فرمانروایان حیره که پس از اسلام نیز برجای ماندند

فرهنگ لغت هوشیار

مبادهه

فرو گرفتن ناگاه گرفتن

فرهنگ لغت هوشیار

مبادره

مبادرت در فارسی: یازش، شتاب شتابی کردن، دلیری کردن، پیشی پیشی گرفتن پیشی گرفتن سبقت گرفتن، شتاب کردن تعجیل نمودن، اقدام بامری کردن، پیشی سبقت: ... پادشاهی را بمکان او مفاخرت است و دولت را بخدمت او مباردت، تعجیل شتاب، اقدام

فرهنگ لغت هوشیار

مباداه

مبادات در فارسی: آشکار کردن نمایاندن، کین نمایی آشکار کردن دشمنی

فرهنگ لغت هوشیار

مباحثه

بحث و جدال و مجادله، با یکدیگر پژوهیدن علم

فرهنگ لغت هوشیار

سباعیه

مونث سباعی هفت پاره هفت بند مونث سباعی جمع سباعیات

فرهنگ لغت هوشیار

مفاعله

مفاعله در فارسی: همپویی با هم کارکردن، یکی از بابهای ثلاثی مزید است. توضیح باب مفاعله در عربی مفتوح العین است ولی درفارسی بکسر عین الفعل استعمال شود

فرهنگ لغت هوشیار

مباسله

مباسله در فارسی: تاخت و تاز تاختن حمله کردن در جنگ

فرهنگ لغت هوشیار

مباعده

در فارسی: مباعده و مباعدت: دور کردن، دور شدن، دوری دور کردن: و اگر عیار مباعدت و مساعدت این عجول درنگی نمای... نبودی... در اندک روزگاری از آن فراغت روی نمودی

فرهنگ لغت هوشیار

مباهله

همدیگر را نفرین کردن

فرهنگ لغت هوشیار

مبادله

معاوضه، تاخت زدن پایاپای

فرهنگ لغت هوشیار

مبالغه

در فارسی: مبالغه و مبالغت: کوش، گزافکاری گزافگویی مکیس مکاس بسیار کوشیدن، زیاده روی کردن، کوشش بسیار، زیاده روی: ... اگر وصف آن چنانچه راویان از دیده باز میگویند نوشته شود البته بر مبالغه و اغراق محمول افتد، صفات نیک و بد شخص یا شی را بطریقی بیان کردن که مستبعد یا محال نماید توضیح مبالغه (بمعنی اعم) بر سه نوع است: الف - تبلیغ یا مبالغه بمعنی اخص. ب - اغراق. ج - غلو

فرهنگ لغت هوشیار