معنی مالک در فرهنگ نامهای ایرانی

ارباب، از نامهای خداوند، آنکه دارنده و صاحب اختیار چیزی یا کسی باشد، نام فرشته ای که نگهبان دوزخ است

معنی مالک در فرهنگ فارسی عمید

کسی که صاحب چیزی باشد و می تواند در آن تصرف کند، کسی که دارای زمین کشاورزی و کارگر و رعیت بسیار است، ارباب، از نام های خداوند، نگهبان جهنم، مالک دوزخ، عزرائیل، ملک الموت

معنی مالک در لغت نامه دهخدا

نام سوداگری که یوسف علیه السلام را از اخوان او خریده بود. (غیاث) (آنندراج)

معنی مالک در لغت نامه دهخدا

نامی از نامهای خدای تعالی. نامی از صفات الهی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نام خدای تعالی. (آنندراج)

معنی مالک در لغت نامه دهخدا

خداوند. (ترجمان القرآن) (منتهی الارب) (آنندراج). کسی که دارای چیزی باشد و بتواند در آن تصرف کند. خداوند و صاحب و متصرف و دارنده. (ناظم الاطباء). خداوند. رب. دارا. دارنده. ج، مالکین. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ج، مُلاّک، مُلَّک. (منتهی الارب) (آنندراج) : هربنده ای از بندگان که در بندگی من است... در وقت گویایی من به این قسم یا مالک آن خواهم شد بعد از این همه آزادند در راه خدا. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 315).، تویی مملوک و هم مالک تویی مفضول و هم فاضل، تویی معمول و هم عادل تویی بهرام و هم کیوان.، ناصرخسرو (دیوان ص 362).، با بخیلی مجوی ره که نبود، هیچ دین دار مالک دینار.، سنائی.، مالک دین نشد کسی که نشد، از سر جود مالک دینار.، سنائی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).، چگونه بسلامت تواندبود کسی که مالک نفس خود نتواند بود. (کلیله و دمنه).، در جهان مالک جهان سخن، مادح حضرت مبارک تست.، خاقانی.، مالک ملک جلال الدین کاندر تیغش، آتش و آب به هم بی ضرر آمیخته اند.، خاقانی.، و او را... مالک مرکبات سفلی کرد. (سندبادنامه ص 2).، ازبهر خدا که مالکان جور، چندین نکنندبر ممالیک.، سعدی.، چه کند مالک مختار که فرمان ندهد، چه کند بنده که سر بر خط فرمان ننهد.، سعدی.، خدای تعالی مرامالک این مملکت گردانیده. (گلستان).، بس مالکان باغ که دوران روزگار، کرده ست خاکشان گل دیوارهای باغ.، سعدی.، مالکترین کسی بر علم عمل کننده علم است. (منسوب به هوشنگ، از تاریخ گزیده).، - مالک تحریر، کسی که مالک و متصرف بنده است و حق آزاد کردن او را دارد:، رسم است که مالکان تحریر، آزاد کنند بندۀ پیر.، (گلستان).، - مالک رقبه، (اصطلاح فقهی) کسی که مالک عین غیر منقولی است. در فقه وغیر آن گاهی این اصطلاح در مقابل کسی بکار می رود که حق انتفاع در آن دارد و یا حق دیگری در آن دارا باشدمانند حق وثیقه در رهن و بیع شرط. (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی).،، صاحب ده و قریه و زمین زراعتی. بندار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)، پادشاه. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب) (آنندراج). حاکم و پادشاه. (ناظم الاطباء).، - مالک الملک، پادشاه پادشاهان. (مهذب الاسماء) :، بوالمظفر ظل حق چون آفتاب، مالک الملک جهان در شرق و غرب.، خاقانی.، مالک الملک سخن خاقانیم کز گنج نطق، دخل صد خاقان بود یک نکتۀ غرای من.، خاقانی.، منم در سخن مالک الملک معنی، ملک سر این نکته نیکو شناسد.، خاقانی.، از چنین عالمی تو بیخبری، مالک الملک عالم دگری.، نظامی.، - مالک یوم الدین، (قرآن 4/1) پادشاه روز جزا. (ناظم الاطباء). صاحب روز جزا. خدای تعالی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی مالک در فرهنگ لغت هوشیار

خداوند، کسی که دارای چیزی باشد و بتواند در آن تصرف کند، خداوند و صاحب و متصرف و دارنده، خداوند رب، دارا و دارنده خویشنیتار خاوند دارا داشتار دارناک، فرمانروا کسی که چیزی را دارا باشد و تواند در آن تصرف کند خداوند دارا صاحب جمع مالکین: خطی طلب که توی مالک ممالک قرب کجا بری دم مردن قباله املاک ک (وحشی. چا. امیر کبیر. 226)