معنی مئذنه در فرهنگ فارسی عمید

جای اذان گفتن در مناره

معنی مئذنه در لغت نامه دهخدا

جای اذان و مناره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جای اذان یا مناره. (از اقرب الموارد). محل اذان. گلدسته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ج، مآذن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : به وقت اذان بر قاعده از بهر اقامت رسم اذان بر مئذنه رفتم. (ترجمه تاریخ یمینی چ شعار ص 316).، ای بلال خوش نوای خوش صهیل، مئذنه بر رو بزن طبل رحیل.، (مثنوی چ خاور ص 28).، و رجوع به مادۀ بعد شود، صومعه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)