معنی لکناء - جستجوی لغت در جدول جو

لکناء

لغت نامه دهخدا

(اِ)

کنیت نهادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

(دَ)

تأنیث ادکن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، دکن. (اقرب الموارد). رجوع به ادکن شود، ثریده دکناء، اشکنۀ بسیارتوابل. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکناء

(عَ)

شتر مادۀ سطبر سرپستان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، جاریه عکناء، دختر که شکمش نورد و شکن دار باشد. (منتهی الارب). جاریۀ ’عکن’دار. (از اقرب الموارد). و رجوع به عکنه شود

لغت نامه دهخدا

لکعاء

(لَ)

تأنیث الکع. ناکس و فرومایه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لخناء

(لَ)

تأنیث الخن. امراءه لخناء، زن گنده شرم. امه لخناء، داه گنده شرم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مکناء

(مُ کَ)

جمع واژۀ مکین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ مکین، جاگیر و ذی عزت نزد پادشاه. (آنندراج). و رجوع به مکین شود