- لماظه (لَ ظَ)
آنچه ماند از طعام در گوشه های دهان. (منتهی الارب). آنچه در دهن بماند از طعام. (مهذب الاسماء)
معنی لماظه - جستجوی لغت در جدول جو
- لماظه
زبان آوری سخندانی مانده باز مانده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(لَ)
لغت نامه دهخدا
چیزی اندک. یقال: ما له لماظٌ، ای شی ٔ یذوقه و شربه لماظاً، ای اندک اندک به نوک زبان چشید آنرا. (منتهی الارب). یقال: ماذاق لماجاً و لا لماظاً و لا لماقاً و لا لماکاً، ای طعاماً. (مهذب الاسماء). لماج. لماق. لماک
(لُ ظَ)
لغت نامه دهخدا
سپیدی لب زیرین اسب. لمظ، سپیدی هر دو لب، سپیدی یکی از دو لب، نکته ای سیاه در دل، نکته ای از سپیدی دل. (از لغات ضدّ). و فی حدیث علی علیه السلام: و الایمان یبدو لمظهٌ فی القلب کلما ازداد الایمان ازدادت اللمظه، اندک از روغن که به انگشت برداشته شود، اندکی سپیدی در دست اسب یا در پای آن بر مویهای گرداگرد سم. (منتهی الارب)
(عَ رَ)
لغت نامه دهخدا
بدی و منازعت کردن با یکدیگر و لازم گرفتن دشمن را. (منتهی الارب) (آنندراج). دشمنی کردن و دشنام دادن و بدی کردن و ستیزه نمودن. (از اقرب الموارد). مظاط. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)
(لُ ظَ)
لغت نامه دهخدا
آنچه از دهان بیرون اندازند، سخن از دهان بیرون افتاده. لفظ، پس مانده از هر چیزی. (منتهی الارب). تفاله. ثفل. کنجاره
(لَمْ ما عَ)
لغت نامه دهخدا
عقاب، دشت درخشان سراب، جان دانه یعنی پیش سر کودک مادام که بجنبد. (منتهی الارب). یافوج
(تِ لِمْ ما ظَ)
لغت نامه دهخدا
زن بیهوده گوی بسیارسخن یاوه درای. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
