- لفیئه (لَ ءَ)
گوشت پارۀ بی استخوان. (منتهی الارب)
معنی لفیئه - جستجوی لغت در جدول جو
- لفیئه
لفچن لخم گوشت بی استخوان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ ءَ)
لغت نامه دهخدا
تفیئه الشی ٔ، هنگام آن چیز. (منتهی الارب). وقت آن چیز و اول آن چیز. (ناظم الاطباء) ، دخل علی تفیئه فلان، ای اثره. (منتهی الارب). درآمد در اثر فلان. (ناظم الاطباء)
(دَ ءَ)
لغت نامه دهخدا
أرض دفیئه، زمین گرم، و لیله دفیئه کذلک. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دفئه. و رجوع به دفئه شود
(لَ فی فَ / فِ)
لغت نامه دهخدا
نوعی پوشیدنی: و قسم به لفیفه و شمط سر سی پاره میخوردکه هیچ از اینها پوشیده ندارم. (نظام قاری ص 141)
(لَ تَ)
لغت نامه دهخدا
بتابۀ سطبر. (منتهی الارب). عصیدهالمغلظه. (اقرب الموارد). عصیدۀ زفت. (مهذب الاسماء) ، شوربائی است مانند حیس که طعامی باشد. (منتهی الارب)
به معنی خسته، دخت بزرگ لابان که به طور خدعه به یعقوب داده شد. (سفر پیدایش 29:16). و از برای یعقوب شش پسر و یک دختر آورد و پس ازورود به مصر جهان را وداع گفت و خود لیئه میدانست که یعقوب راحیل را بیش از وی دوست می دارد. (سفر پیدایش 29:21-25 و 30:25). و با وجود آن به یعقوب بسیار محبت میکرد. (قاموس کتاب مقدس). و رجوع به لیا شود
