معنی لفحان - جستجوی لغت در جدول جو

لفحان(سَ)

لغت نامه دهخدا

طفحان

(طَ)

اناء طفحان، خنور لبریز. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لوحان

(سُ)

تشنه شدن. (منتهی الارب). لوح. رجوع به لوح شود

لغت نامه دهخدا

لمحان

(سَ)

نگریستن. (تاج المصادر). لمح. (منتهی الارب). و رجوع به لمح شود

لغت نامه دهخدا

لفجان

(لَ)

شخصی را گویند که به سبب خشم و قهر لبهای خود را فروهشته باشد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

لتحان

(لَ)

مرد گرسنه. لتخان. (منتهی الارب). جائع

لغت نامه دهخدا

نفحان

(غُ ضَ)

نفح. نفاح. نفوح. (متن اللغه) (المنجد). رجوع به نفح شود

لغت نامه دهخدا

لحان

(لَحْ حا)

آنکه خطا کند در اعراب و قرائت. آنکه بسیار لحن آرد در کلام. خطاکننده در قرائت. لحانه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لفان

(لَفْ فا)

ترش و شیرین (دزی) لب ترش

لغت نامه دهخدا

طفحان

خنور لبریز لبالب

فرهنگ لغت هوشیار

لتحان

گرسنه

فرهنگ لغت هوشیار

لفچان

شخصی که بسبب خشم و قهر لبهای خود را فروهشته

فرهنگ لغت هوشیار

لفجان

شخصی که بسبب خشم و قهر لبهای خود را فروهشته

فرهنگ لغت هوشیار

لحان

بد خوان بد گویش آنکه در قرائت و اعراب خطا کند

فرهنگ لغت هوشیار

لفان

انار

فرهنگ لغت هوشیار

لحان

((لَ حَ))

آن که در قرائت و اعراب خطا کند

فرهنگ فارسی معین

معنی لفحان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما