معنی لسعاء - جستجوی لغت در جدول جو

لسعاء

لغت نامه دهخدا

اسعاء

(پَ)

سخن چین گردانیدن. بسخن چینی داشتن.

لغت نامه دهخدا

کسعاء

(کَ)

مؤنث اکسع. کبوتر ماده ای که پرهای زیر دم آن سپید بود. (ناظم الاطباء). رجوع به اکسع شود

لغت نامه دهخدا

سلعاء

(سَ)

مؤنث اسلع، زن کفیده پای. (ناظم الاطباء) ، زن برص زده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رسعاء

(رَ)

مؤنث ارسع. زن دردمند نیام چشم. (ناظم الاطباء) ، عین رسعاء، چشمی که نیامش برچفسیده باشد. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ج، رسع. (ناظم الاطباء). و رجوع به رسع شود

لغت نامه دهخدا

لکعاء

(لَ)

تأنیث الکع. ناکس و فرومایه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لطعاء

(لَ)

تأنیت الطع. زنی که دندانش فروریخته و بیخش باقی مانده باشد، زن که نهفت وی کم گوشت یا خشک و یا خرد باشد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لعساء

(لَ)

تأنیث العس. ج، لعس، جاریهٌ لعساء، دختر نهایت سرخ رنگ که اندک به سیاهی زند، شفه لعساء، لب مایل به سیاهی. لبی سیاه فام. (مهذب الاسماء). (منتهی الارب)