- لئامت
پست فطرتی، فرومایگی
معنی لئامت - جستجوی لغت در جدول جو
- لئامت (لَ مَ)
ناکسی. (منتهی الارب). دنائت، بخیلی. (منتهی الارب). لئیمی. زفتی، بخل. شح. ضد کرم
- لئامت
بخیلی، دنائت، بخل، ناکسی
- لئامت ((لِ مَ))
بخیلی، فرومایگی
- لئامت
امساک، بخل، پستی، خست، دنائت، فرومایگی، گدامنشی، ممسکی، نخوری
متضاد: کرامت
متضاد: کرامت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مِ)
لغت نامه دهخدا
تئودر دو. عضو مجلس مقننه و از مهاجرین زمان انقلاب. مولد پاریس (1854- 1756)
ژان کنتس دو. نام زنی فتنه جوی. مولد فن تت (اب) (1756-1791 میلادی)
ژان کنتس دو. نام زنی فتنه جوی. مولد فن تت (اب) (1756-1791 میلادی)
(لِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ لئیم. (منتهی الارب). فرومایگان. ناکسان:
عاشق مردمی و نیک خوئیست
دشمن فعل زشت و خوی لئام.
فرخی.
محال باشد اگر مر کریم را به طمع
ثنای بی خردان ولئام باید کرد.
ناصرخسرو.
آزاده و کریم بیالاید از لئیم
چون دامن قبات نپوشانی از لئام.
ناصرخسرو.
هواخواه او گشته از جان و دل
صغار و کبار و کرام و لئام.
سوزنی.
مدحت از گفتار شاعر محمل صدق است و کذب
صدق در حق کرام و کذب در حق لئام.
سوزنی.
قدر محیط کفت جهان چه شناسد
کو به سراب کف لئام برآمد.
خاقانی.
گفت اگر چه یافتم عمری تمام
هرگزم عشقی نبوده ست ای لئام.
عطار (از مصیبت نامه).
ای خدا رسوا کن این لاف لئام
تا بجنبد سوی ما رحم کرام.
مولوی.
صوفئی باشد بنزد این لئام
الخیاطه واللواطه والسلام.
مولوی.
آن یکی میگیر و این می هل ز دام
و آن دگر را صید میکن چون لئام.
مولوی.
و اهل کرم از اهل لئام و محامد از مذام و فاضل از مفضول جدا نشدی. (تاریخ قم ص 11)
عاشق مردمی و نیک خوئیست
دشمن فعل زشت و خوی لئام.
فرخی.
محال باشد اگر مر کریم را به طمع
ثنای بی خردان ولئام باید کرد.
ناصرخسرو.
آزاده و کریم بیالاید از لئیم
چون دامن قبات نپوشانی از لئام.
ناصرخسرو.
هواخواه او گشته از جان و دل
صغار و کبار و کرام و لئام.
سوزنی.
مدحت از گفتار شاعر محمل صدق است و کذب
صدق در حق کرام و کذب در حق لئام.
سوزنی.
قدر محیط کفت جهان چه شناسد
کو به سراب کف لئام برآمد.
خاقانی.
گفت اگر چه یافتم عمری تمام
هرگزم عشقی نبوده ست ای لئام.
عطار (از مصیبت نامه).
ای خدا رسوا کن این لاف لئام
تا بجنبد سوی ما رحم کرام.
مولوی.
صوفئی باشد بنزد این لئام
الخیاطه واللواطه والسلام.
مولوی.
آن یکی میگیر و این می هل ز دام
و آن دگر را صید میکن چون لئام.
مولوی.
و اهل کرم از اهل لئام و محامد از مذام و فاضل از مفضول جدا نشدی. (تاریخ قم ص 11)
شومی، نامبارکی، نحسی، نحوست، نکبت
متضاد: میمنت
متضاد: میمنت