معنی قینر - جستجوی لغت در جدول جو

قینر

لغت نامه دهخدا

قیصر

(پسرانه)

معرب ار لاتین، لقب پادشاهان روم و بعضی از کشورهای اروپایی

فرهنگ نامهای ایرانی

بینر

(پسرانه)

بیننده (نگارش کردی: بینهر)

فرهنگ نامهای ایرانی

قینه

کنیز، خنیاگر، آرایشگر

فرهنگ فارسی عمید

قیر

مادۀ غلیظ، سیاه رنگ و چسبناکی که از نفت گرفته می شود و در ساخت آسفالت و عایق کاری بام ساختمان ها به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

قیصر

لقب پادشاهان روم

فرهنگ فارسی عمید

قینی

(قَ ی ی)

نسبت است به بلقین از بنی اسد و اصل آن بنوالقین است مثل بلحارث در بنوالحارث و این از موارد شاذ تخفیف است. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قیار

(قَیْ یا)

مشرعهالقیار. آب خوری است به کرانۀ فرات. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قیار

(قَیْ یا)

قیرفروش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). صاحب القیر. دارای قیر. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). سازنده یا فروشندۀ قیر. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قیار

(قَیْ یارَ)

موضعی است بین رقه و رصافه هشام بن عبدالملک. (از معجم البلدان) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قیمر

قلعه ای است در جبال بین موصل و خلاط. جماعتی از اعیان امراء موصل و خلاد که از نژاد اکرادند بدان منسوبند. صاحب آن قلعه را ابوالفوارس گویند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قینا

بر وزن مینا، نوعی از بقلهالحمقاست که به فارسی خرفه گویند، (برهان)، بیخی است طبی که در هندوستان روید، (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

قینس

(قَ نَ)

صورتی از اقیانوس و مراد از آن بحر محیط است. دریای سوم از دریاهای هفتگانه زمین. رجوع به نشوء اللغه العربیه ص 83، 84 شود

لغت نامه دهخدا

قینه

(قَ نَ)

داه سرودگوی یا عام است. (منتهی الارب). و ابوعمره گوید هر بنده را عرب قین و هر کنیز را قینه خواند. کنیز و خواننده و گویند کنیز خواننده باشد یانباشد. (از اقرب الموارد) ، کون یا مهرۀ پشت نزدیک کون یا مابین هر دو سرین یا مغاکچه ای که آنجاست، و از اسب، گوی است مابین اسفل سرین که متصل ران است و در آن جای است گوی، زن مشاطه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قینه

(قَ یَ)

دهی است به دمشق و در قدیم مقابل باب صغیر بودو در این روزها بستانها و باغهاست. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قیور

(قَیْ یو)

گمنام و ناشناخته نسب. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قیصر

(قَ صَ)

عنوان و لقب امپراتوران روم (عموماً) ، عنوان و لقب امپراتوران روم شرقی (خصوصاً). (فرهنگ فارسی معین). قیصر لقب یولیوس امپراتور روم (تولد 100 وفات 44 قبل از میلاد از میلاد) بود. پس از وی امپراتوران روم از خاندان وی رابه لقب قیصر خواندند و بعدها همه امپراتوران روم را قیصر نامیدند. (حاشیۀ برهان چ معین) :
محراب قیصر کوی تو عید مسیحا روی تو
عودالصلیب موی تو آب چلیپا ریخته.
خاقانی.
در روم ز اژدهای تیرت
زهر است نواله قیصران را.
خاقانی.
ستاده قیصر وخاقان و فغفور
یک آماج از بساط پیشگه دور.
نظامی.
دوزخی افتاده بجای بهشت
قیصر آن قصر شده در کنشت.
نظامی.
، عنوان و لقب امپراتوران آلمان، عنوان و لقب امپراتوران روسیه. ج، قیاصره. (فرهنگ فارسی معین)
بر وزن حیدر، فرزندی باشد که مادرش پیش از آنکه او را بزاید بمیرد و شکم مادر را بشکافند و آن فرزند را بیرون آورند و چون اول پادشاهان قیاصره که اغسطوس نام داشت اینچنین بوجود آمد بنابراین بدین اسم موسوم گشت. (برهان)

لغت نامه دهخدا

قین

(قِ)

دهی است در عثّر در یمن. (از معجم البلدان). دهی است به یمن از جملۀ قراء عثّر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

غینر

(غِ نَ جِ)

دهی است جزء دهستان کزاز بالا بخش سربند شهرستان اراک که در 16هزارگزی شمال خاوری آستانه و 9هزارگزی راه عمومی قرار دارد. کوهستانی و سردسیر است. سکنۀ آن 948 تن و شیعۀ فارسی زبانند. آب آن از زه آب رود خانه محلی و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، چغندر، بنشن، انگور، میوه ها و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری و قالیبافی است. راه مالرو دارد و در فصل خشکی اتومبیل رفت و آمد میکند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

قیعر

(قَ عَ)

کسی که از بیخ حلق سخن گوید. (از اقرب الموارد) ، مرد لب پیچنده وقت سخن. (منتهی الارب). مرد پیچنده لب در وقت سخن گفتن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قینا

خرفه چینی از گیاهان نوعی از خرفه، بیخی است طبی که در هندوستان روید

فرهنگ لغت هوشیار

قینس

لاتینی تازی گشته گاونر، بزکوهی آفریکایی

فرهنگ لغت هوشیار

قینه

کنیزک، آوازه خوان: زن، آرایشگر زن، فرودمهره پشت

فرهنگ لغت هوشیار

قیور

گمنژاد گم تبار

فرهنگ لغت هوشیار

قیصر

آرامی تازی گشته کیسر پاژنام فرمانروایان روم عنوان و لقب امپراتوران روم (عموما)، عنوان و لقب امپراتوران روم شرقی (خصوصا) توضیح قیصر لقب یولیوس امپراتور روم بود و پس از وی امپراتوران روم از خاندان او را بلقبش قیصر خواندند و بعد ها همه امپراتوران روم بدین نام نامیده شدند، عنوان و لقب امپراتوران آلمان، عنوان و لقب امپراتوران روسیه تزار، جمع قیاصره

فرهنگ لغت هوشیار

قیر

یونانی تازی گشته گژف هم آوای برف زفت گژف جسم جامد غیر متبلور سیاه رنگی که سطح شکستگی آن مانند شیشه ناصاف است و در اماکن نفتی قدیمی یافت می شود. ترکیب قیر همان ترکیبات قیر همان هیدروکربورهای نفت است که در نتیجه اکسید اسیون حالت جمود را پیدا کرده است. قیرهای طبیعی که به نام مومیایی و زفت رومی نیز نامیده می شوند و وزن مخصوص آنها بین 1، 1 و 2، 1 و سختی آنها کم و تقریبا 2 می باشد علاوه بر ترکیبات هیدروکربور در ترکیب آنها ازت و اکسیژن و حتی گوگرد هم وجود دارد. در طبیعت ممکنست قیرهای معدنی یا سنگهای آهکی آمیخته یا آنها را آغشته کرده باشد و در این صورت به نام آسفالت طبیعی نامیده می شوند. ساختن آسفالت مصنوعی هم با استفاده از همین آسفالتهای طبیعی صورت می گرفته. در پالایشگاههای نفت در ته دیگهای تصفیه مقادیر هیدروکربورهای خمیری با جامد باقی می ماند و آن همان قیرهای مصنوعی است که به بازار عرضه می شود و همه خواص قیرهای طبیعی را دارد. در بناها جهت جلوگیری از نفوذ رطوبت قیر به کار می برند. قیر در حدود 100 درجه حرارت ذوب می شود زفت رومی مومیایی قیر طبیعی حجر قیر اشبنت قطران نفت: کمندست گیسویش همرنگ قیر همی آید از دو لبش بوی شیر یا مانند (مثل) قیر. بسیار سیاه

فرهنگ لغت هوشیار