- قی
استفراغ
چرک سفیدی که در گوشۀ چشم یا میان مژه ها جمع می شود، خیم، رمص، ریمه، ژفک، کیغ
چرک سفیدی که در گوشۀ چشم یا میان مژه ها جمع می شود، خیم، رمص، ریمه، ژفک، کیغ
معنی قی - جستجوی لغت در جدول جو
- قی
استفراغ کردن، بیرون آوردن از گلو
- قی((قَ یا قِ))
استفراغ، تهوع
- قی
استفراغ، تهوع، شکوفه، عق
- قی
اگر کسی درخواب بیند قی کرد و آسان برمی آمد، دلیل که از معصیت توبه کند. اگر قی نتوانست کرد، دلیل که زیانی به وی رسد و بعضی می گویند، دلیل معصیت است و زیان مال باشد. حضرت دانیال
اگر بیند قی کرد و خون برآمد، دلیل زیان است. محمد بن سیرین
دیدن قی کردن در خواب بر شش و جه است. اول: توبه کردن. دوم: پشیمانی. سوم: مضرت، چهارم: فرج از غم. پنجم: امانت باز دادن. ششم: گشایش کارهای بسته. اگر بیند قی کرد و همچنان خورد، دلیل که چیزی به کسی بخشیده باشد و بازستاند .
اگر بیند قی کرد و خون برآمد، دلیل زیان است. محمد بن سیرین
دیدن قی کردن در خواب بر شش و جه است. اول: توبه کردن. دوم: پشیمانی. سوم: مضرت، چهارم: فرج از غم. پنجم: امانت باز دادن. ششم: گشایش کارهای بسته. اگر بیند قی کرد و همچنان خورد، دلیل که چیزی به کسی بخشیده باشد و بازستاند .
- قی
استفراغ
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
به رنگ قیر، سیاه، تیره رنگ، برای مثال شبی گیسو فرو هشته به دامن / پلاسین معجر و قیرینه گرزن (منوچهری - ۸۶)
زندان، بند، یادداشت، ذکر، افسار،
در دستور زبان کلمه ای که مفهوم فعل، صفت یا کلمۀ دیگر را به زمان، مکان یا چگونگی و حالتی مقید می سازد،
در علوم ادبی در قافیه، حرف ساکنی که قبل از حرف روی واقع می شود مانند «ر» در کلمۀ «مرد»، درصورتی که قافیه واقع شده باشد،
ریسمان یا چیز دیگر که به پای انسان یا چهارپایان می بستند
در قید حیات بودن: زنده بودن
قید اندازه: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است قید مقدار
قید تاکید: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ تاکید است مانند بی گفتگو، ناچار، بی گمان، بی چند و چون، البته، لابد
قید ترتیب: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ چگونگی قرارگرفتن است مانند یکان یکان، دسته دسته، پیاپی، دمادم
قید حالت: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ حالت فعل است مانند چنین، گریان، شتابان، عاقلانه
قید زمان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مانند ناگهان، پیوسته، همواره، دیر، زود، بامداد
قید شک و ظن: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ گمان و تردید است مانند گویی، پنداری، مگر، شاید
قید مقدار: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است مانند بسیار، اندک، بیش، کم، بسا، بسی
قید مکان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ مکان است مانند بالا، پایین، پیش، پس، آنجا، اینجا، همه جا
قید نفی: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ نفی یا رد است مانند نه، هرگز، به هیچ رو
در دستور زبان کلمه ای که مفهوم فعل، صفت یا کلمۀ دیگر را به زمان، مکان یا چگونگی و حالتی مقید می سازد،
در علوم ادبی در قافیه، حرف ساکنی که قبل از حرف روی واقع می شود مانند «ر» در کلمۀ «مرد»، درصورتی که قافیه واقع شده باشد،
ریسمان یا چیز دیگر که به پای انسان یا چهارپایان می بستند
در قید حیات بودن: زنده بودن
قید اندازه: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است قید مقدار
قید تاکید: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ تاکید است مانند بی گفتگو، ناچار، بی گمان، بی چند و چون، البته، لابد
قید ترتیب: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ چگونگی قرارگرفتن است مانند یکان یکان، دسته دسته، پیاپی، دمادم
قید حالت: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ حالت فعل است مانند چنین، گریان، شتابان، عاقلانه
قید زمان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مانند ناگهان، پیوسته، همواره، دیر، زود، بامداد
قید شک و ظن: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ گمان و تردید است مانند گویی، پنداری، مگر، شاید
قید مقدار: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ زمان است مقدار یا اندازه است مانند بسیار، اندک، بیش، کم، بسا، بسی
قید مکان: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ مکان است مانند بالا، پایین، پیش، پس، آنجا، اینجا، همه جا
قید نفی: در دستور زبان قیدی که نشان دهندۀ نفی یا رد است مانند نه، هرگز، به هیچ رو
برانگیخته شدن پس از مرگ، کنایه از رستاخیز، هفتاد و پنجمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۴۰ آیه، لااقسم، کنایه از شلوغ
قیامت کردن: کنایه از شور و غوغا کردن، هنگامه برپا کردن
قیامت کردن: کنایه از شور و غوغا کردن، هنگامه برپا کردن
قیمت داشتن، دارای بها و ارزش بودن، برای مثال ز گوهر سفتن استادان هراسند / که قیمت مندی گوهر شناسند (نظامی۲ - ۱۱۷)
از الحان قدیم ایرانی، برای مثال به جوش اندرون دیگ بهمنجنه / به گوش اندرون بهمن و قیصران (منوچهری - ۷۵)
