معنی قؤود - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(قُ ئو)

جمع واژۀ قائل. (اقرب الموارد). رجوع به قائل شود

(قَ ئو)

گوینده. (منتهی الارب). قائل. ج، قول. (اقرب الموارد). رجوع به قائل شود

(قَ)

مرد بسیار آبخوار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، اناء قؤوب، آوند بسیار آبگیر. قواءب. قواءبی ّ. (منتهی الارب). رجوع به قوأبی شود

(کَ ئو)

عقبه کؤد، پژ دشوار. (منتهی الارب). پژ دشوارگذار. (ناظم الاطباء). کوه و کتلی که سخت و دشوار بر آن توان رفتن. (از اقرب الموارد)

(مُ ءَوْ وِ)

کج کننده. (از منتهی الارب). خمنده و کج کننده. (ناظم الاطباء). کج و خمیده گرداننده. (آنندراج)

(مَ ئو)

گرانبار از کار. (منتهی الارب). گرانبار. (ناظم الاطباء) (آنندراج)

(نَ ئو)

نؤد. بلا. سختی. رنج. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما