معنی قوشقوان - جستجوی لغت در جدول جو

قوشقوان

لغت نامه دهخدا

تسمۀ عقب پالان که روی ران ستور در زیر دم قرار می گیرد، پاردم، رانکی، پال دم

(قو قُ)

دهی است از دهستان شیرامین بخش دهخوارقان شهرستان تبریز، سکنۀ آن 28 تن. آب آن از چشمه. محصول آن غلات، برنج و بادام. شغل اهالی آنجا زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قوشون

خانه، بیمارخانه، بیمارستان، (ناظم الاطباء)، دارالشفاء، (آنندراج)، قشون، (ناظم الاطباء)، فوج و لشکری، (آنندراج)، رجوع به قشون شود

لغت نامه دهخدا

قشقون

(قُ)

چرمی که زیر اسب گذارند تازین کج نگردد. در تداول شوشتر آن را قشقون و در تداول گناباد خراسان پاردم گویند. گوزبان. دم چی. ثفر

لغت نامه دهخدا

قشوان

(قَشْ)

باریک. (منتهی الارب). دقیق. ضعیف. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قشوان

(قُشْ)

مرد کم گوشت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دوشوان

مرکب از یالقوز ترکی + کاف علامت تصغیر فارسی، یالقوز. آنکه از معاشرت مردمان گریزد. انزواجو. تنهایی پسند. ناآمیزگار. مردم بدور. آدمی بدور. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

عشقوان

(عُشْ وَ)

دهی از دهستان خاروطوران بخش بیارجمند شهرستان شاهرود. سکنۀ آن 160 تن. آب آن از قنات کم آب. محصول آن مختصری غلات و پنبه و تنباکو و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

قوزقون

(قُ)

غراب بزرگ سیاه. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

قوقحان

(قَوْ)

گل همیشه بهار. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

توشقان

لفظ ترکی است به معنی خرگوش، از لغات ترکی نوشته شد، (غیاث اللغات) (ازآنندراج)، و امروز خرگوش را توشان و دوشان گویند، (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)، رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

نوشروان

(شِرْ)

انوشیروان. رجوع به انوشیروان شود:
مست است زمین زیرا خورده ست به جای می
در کاس سر هرمز خون دل نوشروان.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خوشخوان

(خوَرْ / خُرْ)

سرودگوی. مغنی. آوازه خوان نیکو. (ناظم الاطباء). خوش صدا. خوش آواز. خنیاگر. خوش آوا:
مبادا بهره مند از وی خسیسی
بجز خوشخوانی و زیبانویسی.
نظامی.
بساز ای مطرب خوشخوان خوشگو
بشعر فارسی صوت عراقی.
حافظ.
گفتم اکنون سخن خوش که بگوید با من
کان شکرلهجۀ خوشخوان خوش الحان میرفت.
حافظ.
- مرغ خوشخوان، بلبل. (یادداشت مؤلف). هزاردستان:
غنچۀ گلبن وصلم ز نسیمش بشکفت
مرغ خوشخوان طرب از برگ گل سوری کرد.
حافظ.
گر بهارعمر باشد باز بر طرف چمن
چتر گل بر سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور.
حافظ.
مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق
دوست را با نالۀ شبهای بیداران خوش است.
حافظ