معنی قوبعه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

تندباد، گردباد

(رِ)

در خانه پنهان شدن، از خشم برآماسیدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) ، شکوفه یا میوۀ درخت در غلاف شدن. (اقرب الموارد)

(قُ عَ)

مؤنث قواع، خرگوش. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خرگوش ماده. (ناظم الاطباء). رجوع به قواع شود

(رُ)

مغلوب شدن و گریختن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قوزع الدیک قوزعه، مغلوب شد و گریخت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

(قُبْ بَ عَ)

جامه پاره است شبیه برنس. (منتهی الارب)

(قُ بَ عَ)

زن نهان شونده. (از منتهی الارب) : امراءه قبعه طلعه، زن که گاهی نهان گردد گاهی پیدا. (منتهی الارب) (آنندراج)

(قُ بَ عَ)

یا ابن قبعه، یعنی ای مرد گول. و این وصف است به حمق. (منتهی الارب) (آنندراج)

(قَ عَ)

مرغکی است خردتر از گنجشگ که پیوسته نزدیک سوراخ موش باشد و چون از چیزی ترسد در آن سوراخ رود. (منتهی الارب) (آنندراج). در اقرب الموارد قبعه ضبط شده

(قَ بَ)

بند شمشیر از سیم یا از آهن، مرغی است سرخ پای. (منتهی الارب)

(بِ)

جایی است به عقیق مدینه. (منتهی الارب) (از معجم البلدان)

گردباد، تند باد

چکاوک خاکستری از پرندگان موشیار از پرندگان

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما