- قنفر (قَ فَ)
نره. (منتهی الارب) (آنندراج). ذکر. (ناظم الاطباء)
معنی قنفر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خارپشت بزرگ تیرانداز که خارهای بلند ابلق دارد و آن ها را مانند تیر می اندازد، جوجه تیغی
تشی، سیخول، زکاسه، سکاسه، رکاشه، اسگر، اسغر، سنگر، سگر، پهمزک، پیهن، بیهن، روباه ترکی، کاسجوک، جبروز
تشی، سیخول، زکاسه، سکاسه، رکاشه، اسگر، اسغر، سنگر، سگر، پهمزک، پیهن، بیهن، روباه ترکی، کاسجوک، جبروز
(قَ فَ رِ)
لغت نامه دهخدا
گنده پیر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). گنده پیر کلانسال. (ناظم الاطباء). العجوز الکبیرهالمتشنجه. ج، قفارش. (اقرب الموارد) ، سر نرۀ سطبر و دفزک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
پتیار (بلا)، کبوک از پرندگان قنطوریون بنگرید به قنطوریون بلا داهیه سختی، فاخته
خارپشت خار انداز تشی (گویش شهریاری) از جانوران خارپشت، جمع قنافذ: که خنوسش چون خنوس قنفذست چون سرقنفذ ورا آمد شدست. یا قنفذ جبلی. تشی را گویند که به نام خار پشت جبلی و دلدل نیز موسوم است
