معنی قمکا - جستجوی لغت در جدول جو

قمکا

فرهنگ گویش مازندرانی

قمرا

دارای مهتاب، مهتابی

فرهنگ فارسی عمید

قمیا

یاسمین است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

قما

(قُمْ ما)

زن غیرمحترمه مانند متعه وامثال آن که مرد بر سر عقدی یا محترمۀ خود گیرد. کنیزک. (غیاث اللغات). قوما. زن مملوکه: این دو نوباوۀ خاندان سعادت اگرچه از قمااند... (ابوالفضل ناکری در شرح حال خود). سلطان بغداد خاتون را... از امیر شیخ حسن بازستانده قمای خود ساخته بود. (ذیل حافظ ابرو رشیدی). اوکتای قاآن را خاتون بسیار بوده اند و شصت قما داشته. (جامعالتواریخ بلوشه ص 3) ، نام دوایی که برای فزونی قوه باه بکار آید و به هر دو معنی ترکی است. (غیاث اللغات بنقل از لطایف)

لغت نامه دهخدا

مکا

(مَ)

شهری در یمن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). بندری به یمن بر کنار دریای سرخ که 6000 تن سکنه دارد. و درگذشته پایتخت یمن بود و قهوۀ آن شهرت دارد. (ازلاروس)

لغت نامه دهخدا

مکا

(طَ فَ لَ)

مکیت یده مکا کعصا، شوخ گرفت دست او از کار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)،
{{اسم}} جای روباه و خرگوش. مکو (م ک و) . (مهذب الاسماء) .سوراخ روباه و خرگوش و مانند آن. ج، امکاء. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

مکیت یده مکا کعصا، شوخ گرفت دست او از کار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)،
{{اِسم}} جای روباه و خرگوش. مکو (م َ ک ْ وْ) . (مهذب الاسماء) .سوراخ روباه و خرگوش و مانند آن. ج، امکاء. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا