معنی قمعوطه - جستجوی لغت در جدول جو

قمعوطه

لغت نامه دهخدا

محوطه

زمینی که دور آن دیوار کشیده باشند

فرهنگ فارسی عمید

قعموط

(قُ)

پارچۀ دراز که بر بچه پیچند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). قنداق

لغت نامه دهخدا

مقعطه

(مِ عَ طَ)

دستار بزرگ یا عام است. (منتهی الارب) (آنندراج). دستار و دستار بزرگ. (ناظم الاطباء). عمامه، و زمخشری گوید مقعطه و مقعط چیزی که بدان سر را پیچند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

محوطه

(مُ حَوْ وَ طَ)

تأنیث محوط. محوطه. دیواربرکشیده. دیوارکشیده. که در پیرامون دیوار دارد. دیواربست. هر جای محصور و محدود. هر جای که از دیوار و جز آن احاطه شده باشد و هر کشتزار محدودی. (از ناظم الاطباء). صاحب غیاث اللغات گوید اسم ظرف است از تحویط که سوای لام کلمه تعلیل و تبدیل نمی پذیرد و به فتح میم و سکون حاء غلط است چه صحیح داشتن حرف علت در صیغۀ ظرف اجوف از ثلاثی مجرد بدون موانع ثابت نشده، یا آنکه در اصل ’محوطهبه’ بوده باشد (به فتح میم وضم حاء و سکون واو) و از کثرت استعمال صلۀ باء حذف شده فقط محوطه به معنی اسم ظرف مستعمل شده است. (غیاث) : عنّه، محوطۀ چوب. (منتهی الارب). دیوار بست از چوب که شتران و اسبان را سازند. (از اقرب الموارد)

تأنیث محوط. محوطه. دیواربرکشیده. دیوارکشیده. که در پیرامون دیوار دارد. دیواربست. هر جای محصور و محدود. هر جای که از دیوار و جز آن احاطه شده باشد و هر کشتزار محدودی. (از ناظم الاطباء). صاحب غیاث اللغات گوید اسم ظرف است از تحویط که سوای لام کلمه تعلیل و تبدیل نمی پذیرد و به فتح میم و سکون حاء غلط است چه صحیح داشتن حرف علت در صیغۀ ظرف اجوف از ثلاثی مجرد بدون موانع ثابت نشده، یا آنکه در اصل ’محوطهبه’ بوده باشد (به فتح میم وضم حاء و سکون واو) و از کثرت استعمال صلۀ باء حذف شده فقط محوطه به معنی اسم ظرف مستعمل شده است. (غیاث) : عُنَّه، محوطۀ چوب. (منتهی الارب). دیوار بست از چوب که شتران و اسبان را سازند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قمعله

(رَ)

مهتر گردیدن، برآمدن غلاف بار درخت یا غنچۀ آن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قمعول

(قُ)

کاسۀ بزرگ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، قماعیل. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قموءه

(رَ صَ)

فربه شدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قموء شود

لغت نامه دهخدا

قموده

(قَ)

قمنور. از شهرهای مشهور افریقیه است. رجوع به نزهه القلوب ج 3 ص 264 شود. دهی است در قیروان و تا قیروان دو روز مسافت دارد

لغت نامه دهخدا

قموله

(قَ یَ)

شهر کوچکی است در بالای صعید مصر در مغرب نیل که در آن نخلستانها و سبزه زارهاست. (از معجم البلدان) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قعوده

(قَ دَ)

شتری که شبان برای حاجات خود نگاه دارد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، خرمابن. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعوشه

(رَ)

بر زمین زدن کسی را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ویران ساختن و در هم شکستن. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعیطه

(قُ عَ طَ)

انثی الحجل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلعطه

(رَ)

سخت پیچان بودن موی آنگونه که نتواند دراز شدن. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعرطه

(رَ دَ)

باز کردن بنا و ویران ساختن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

معونه

(مَ نَ / مَعْ وَ نَ / مَعْ وُ نَ)

یاری. ج، معون. (مهذب الاسماء). یاری گری. ج، معون. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به معونت شود، در اصطلاح شرع عبارت است از امر خارق عادتی که بر دست عوام مؤمنین ظاهر شود. (از کشاف اصطلاحات الفنون)

لغت نامه دهخدا

مقعوصه

(مَ صَ)

گوسفند قعاص زده که بیماریی است. (آنندراج) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مقعوص شود

لغت نامه دهخدا

قعموطه

(قُ طَ)

در تکمله به معنی قعموط آمده. (اقرب الموارد). رجوع به قعموط شود، گویک گوی گردان. (منتهی الارب). گویک گوه گردان. (آنندراج). دحروجه الجعل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قمعوله

(قُ لَ)

شکوفۀ گیاه. (اقرب الموارد). غلاف گیاه یا غنچه یا شکفتۀ آن، گره و شکن و نورد. (منتهی الارب) ، یقال فی رأسه قماعیل، ای عجر. (منتهی الارب). العجره فی الرأس. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقعوطه

(مُ طَ)

از ’م ق ع ط’، گوهک خبزدوک. (منتهی الارب) (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد). سرگینی که جعل می غلتاند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قعوطه

(رَ ذَ)

ویران ساختن و در هم شکستن: قعوط القوم بیوتهم قعوطه، قوّضوها. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قمراطه

(قَ)

شهری است به مغرب. (از معجم البلدان). یکی از شهرهای مغرب است که از اقلیم اول است. (نزهه القلوب ج 3 ص 272). رجوع به قمراط شود