معنی قلوزه - جستجوی لغت در جدول جو

قلوزه

لغت نامه دهخدا

کلیه، هر یک از دو عضو درونی بدن به شکل لوبیا که در پشت شکم و پایین دنده ها قرار دارد و مواد زائد خون را به صورت ادرار دفع می کند، قلوه، گرده

فرهنگ فارسی عمید

فلوزه

(فُ زَ / زِ)

ستونی و چوبی را گویند که بدان خانه پوشند. و با رای بی نقطه هم آمده است. (برهان)

لغت نامه دهخدا

قلوه

(قِلْ وَ)

ستور که صاحب خودرا از همه پیش برد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلوه

(قُلْ وَ / وِ)

کلوه. کلیه. گرده. یکی از دو غدۀ بزرگی که بر دو طرف پهلوی انسان و حیوان است و از آن شاش تولید میشود. نام فارسی آن گرده است. این لفظ مبدل از لفظ کلیۀ عربی است. (فرهنگ نظام).
- قلوه سنگ، رجوع به این کلمه شود.
- قلوه کن شدن جامه، پاره شدن آن به اندازۀ قلوه.
- امثال:
دل دادن و قلوه گرفتن،بانهایت عشق و علاقه به سخنان یکدیگر گوش دادن. مات سخنان هم شدن

کلوه. کلیه. گُرده. یکی از دو غدۀ بزرگی که بر دو طرف پهلوی انسان و حیوان است و از آن شاش تولید میشود. نام فارسی آن گرده است. این لفظ مبدل از لفظ کلیۀ عربی است. (فرهنگ نظام).
- قلوه سنگ، رجوع به این کلمه شود.
- قلوه کن شدن جامه، پاره شدن آن به اندازۀ قلوه.
- امثال:
دل دادن و قلوه گرفتن،بانهایت عشق و علاقه به سخنان یکدیگر گوش دادن. مات سخنان هم شدن

لغت نامه دهخدا

لوزه

(لَ زَ)

یکی لوز. یک بادام. (منتهی الارب) ، هر یک از دو برآمدگی بادام شکل درون گلو. و رجوع به لوزتان و لوزتین شود

لغت نامه دهخدا

لوزه

(لَ زَ)

برکه ای است بین واقصه و قرعاء بر طریق بنی وهب و قباب ام جعفر. در نه میلی قرعاء وآنجا هم برکه ای است اسحاق بن ابراهیم رافعی را بر یازده میلی لوزه. (از معجم البلدان) یاقوت گوید: تردید دارم که لوزه با راء مهمله است یا با زاء یک نقطه

لغت نامه دهخدا

ملوزه

(مُ لَوْ وَ زَ)

تأنیث ملوز. بادامی: عین ملوزه، چشم بادامی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ملوز (معنی آخر) شود

لغت نامه دهخدا

کلوزه

(کُ زَ / زِ)

بمعنی کلوز است که غوزۀ پنبۀ شکفته باشد و آن را جوزقه نیز خوانند. (برهان). بمعنی کلوز است و به زای فارسی هم آمده است. (آنندراج). کلوز. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کلوز شود

لغت نامه دهخدا

قلوجه

(قَ لَ یَ)

ده بزرگی است نزدیک انبار بغداد. سمعانی آرد: من ضبط آن را چنین دیدم و نمیدانم که نویسندۀ آن خطا کرده یا درست آورده است. (از انساب سمعانی) (لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

قلزه

(قُ لُزْ / قِ لِزْ زَ)

مؤنث قلز. زن سخت و توانا. (اقرب الموارد). رجوع به قلز شود

لغت نامه دهخدا

قلوره

(قَ لَوْ وَ رَ)

نام جد عمر بن ابراهیم بن قلوره. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

قلمزه

(قَ لَمْ مَ زَ)

زن پستک ناکس. (منتهی الارب) (آنندراج) : عجوز قلمزه، لئیمه قصیره. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلحزه

(قَ حَ زَ)

رفتار کوتاه بالا. (منتهی الارب). مشیه القصیر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلازه

(قَ زَ)

مرد سبک عقل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

طلوزه

(طُ زَ)

نام شهری به فرانسه. طلوشه. صاحب الحلل السندسیه گوید: طولوزه شهر کوچکی است که سکان آن شش هزار تن است و موقع سرسبز و خرمی دارد و دارای کارخانه های کاغذسازی است. این شهر بر ساحل نهر اوریه است. (الحلل السندسیه ج 1 ص 338)

لغت نامه دهخدا

لوزه

(زَ / زِ)

هر چیز که آن چرب و شیرین باشد، خواه لقمه و خواه سخنان خوب و دلکش وبه معنی فروتنی و چاپلوسی و فریب هم هست. (برهان)

لغت نامه دهخدا

لوزه

(زَ)

بنت عبدالله. محدثه سمعت خطیب المزه و ابن الخیمی و ابن الانماطی و حدثت. و توفیت فی ذی القعده سنه 725هجری و قد جاوزت الخمسین. (اعلام النساء ج 3 ص 1364)

لغت نامه دهخدا

قلوز

(قَلْ وَ زِ)

دهی است از دهستان بیلدار شهرستان کرمانشاهان، واقع در 7 هزارگزی باختر مرزبانی و 500هزارگزی جنوب راه فرعی مرزبانی به کرمانشاه. موقع جغرافیایی آن دشت و دامنه و هوای آن سردسیری است. سکنۀ آن 225 تن است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات، حبوبات، دیمی، لبنیات، توتون، و شغل اهالی زراعت، گلیم و جاجیم بافی است. و در فصل خشکی اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

قلوه

کلیه، یکی از دو غده بزرگی که بر دو طرف پهلوی انسان و حیوان است و تولید ادرار می کند

فرهنگ لغت هوشیار

لوزه

هر یک از دو برآمدگی بادام شکل درون گلو

فرهنگ لغت هوشیار

قوزه

نادرست نویسی غوزه چون غوزه پنبه

فرهنگ لغت هوشیار

قلوز

ترکی پیشتاز، راهدان راهنما، ابیشه (جاسوس)، پاسدار قلاوز بنگرید به قلاوز مقدمه لشکر، راهبر بلد دلیل راه: هر که در ره بی قلابدوزی رود هر دو روزه راه صد ساله شود. (مثنوی. چا. خاور 146)، مستحفظ اردو قراول: بی زحمت قلاوز خار ایدون کی دست می دهد گل گلزارش ک، جاسوس خبر گیر

فرهنگ لغت هوشیار