معنی قلقند در لغت نامه دهخدا

صبغی است اساکفه را. (اقرب الموادر). زاج سرخ را گویند. و بعضی زاج کبود را گفته اند. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (برهان). ماده ای است بین شب و زاج. رجوع به نخبه الدهر دمشقی ص 80 شود. زاج سبز. (تحفۀ حکیم مؤمن). نوعی از زاج است به رنگ سبز. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) (فرهنگ شعوری ج 2 ورق 22 الف). رجوع به قلقنت و قلقطار شود

معنی قلقند در فرهنگ لغت هوشیار

لاتینی تازی گشته زاگ سرخ زاگ کبود

معنی قلقند - جستجوی لغت در جدول جو

قلقند

لغت نامه دهخدا

قلقند

فرهنگ لغت هوشیار

قلقنه

(قُ قُ نَ)

جراحتی است که در پای اسب و استر و امثال آن بهم میرسد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

قلقنت

(قَ قَ)

زاج کبود و یا زاج سرخ. (ناظم الاطباء). قلقنت و قلقطار و قلقند صبغی است اساکفه راو این کلمه ای دخیل است. (اقرب الموارد). و رجوع به فرهنگ شعوری ج 2 ورق 220 الف و رجوع به قلقند شود

لغت نامه دهخدا

قلوند

روغنی است سفید چون پیه بدون بو که آن را از حبشه و یمن آرند. گویند بار درختی است یا روغن پرنده یا ماهیی است یا در شکم سنگهای سیاه بهم میرسد در دوم گرم و خشک است و برای سرفه اگر چه مزمن باشد و قرحه ها و درد کمر و خاصره و بادهای غلیظ و ضعف اعصاب و باء مفید و مجرب است. (از تذکرۀ ضریر انطاکی جزو یکم ص 261)

لغت نامه دهخدا

قلغند

(قَ غَ)

کج کردن سر میخ نعل اسب. (فرهنگ شعوری ج 2 ورق 220 الف)

لغت نامه دهخدا

دلقند

(دِ قَ)

دهی است از دهستان آزادوار بخش جغتای شهرستان سبزوار. با 527 تن سکنه. آب آن از قنات، و راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

گلقند

(گُ قَ)

نام اصلی گلشکری که در آفتاب تربیت یافته باشد نه بر آتش. و آنرا گلشکر و گلنگبین نیز گویند. (میزان الادویه ص 357). مربای گل سرخ که با قند ساخته باشند. (ناظم الاطباء) :
قرص لیموی و گوارشت لطیف عنبر
گلشکر باشد و گلقند و شراب دینار.
بسحاق اطعمه.
و رجوع به گلشکر و گل انگبین و گلنگبین شود، کنایه از لب معشوق. (غیاث) (آنندراج) :
طرب فزایی گلقند نکته پردازش
سرور مرغ چمن بر پر مگس بندد.
ملاطغرا (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قلقنا

علفی است که در مزارع جلگه ای می روید

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی قلقند - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما