معنی قعوطه - جستجوی لغت در جدول جو

قعوطه(رَ ذَ)

لغت نامه دهخدا

(مُ طَ)

از ’م ق ع ط’، گوهک خبزدوک. (منتهی الارب) (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد). سرگینی که جعل می غلتاند. (ناظم الاطباء)

(قُ طَ)

در تکمله به معنی قعموط آمده. (اقرب الموارد). رجوع به قعموط شود، گویک گوی گردان. (منتهی الارب). گویک گوه گردان. (آنندراج). دحروجه الجعل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعرطه

(رَ دَ)

باز کردن بنا و ویران ساختن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعیطه

(قُ عَ طَ)

انثی الحجل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعوشه

(رَ)

بر زمین زدن کسی را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ویران ساختن و در هم شکستن. (اقرب الموارد)