- قعثره (رَ)
از بیخ برکندن چیزی را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
معنی قعثره - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَ)
لغت نامه دهخدا
کم دادن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قعث له من الشی ٔ قعثاً و قعثه، حفن له حفنه، ای اعطاه قلیلاً. (اقرب الموارد)
(قَ رَ)
لغت نامه دهخدا
اسم است چیزی را که ته کاسه را پوشد. (اقرب الموارد). آنچه در تک کاسه و مانندآن باشد، گوی شکافته در زمین برابر. (منتهی الارب). جوبه تنجاب من الارض. (اقرب الموارد)
(قَ عِ رَ)
لغت نامه دهخدا
قصعه قعره، کاسه که در وی چیزی به قدر پوشش تک باشد. (منتهی الارب). قعری ̍. (اقرب الموارد). رجوع به قعری ̍ شود، امراءه قعره، زن در شهوت، یا آنکه شهوتش در تک فرج باشد، یا آنکه مبالغه خواهد در جماع. (منتهی الارب)
(قُ رَ)
لغت نامه دهخدا
لغتی است در قعره. (اقرب الموارد). رجوع به قعره شود، زمین پست و هموار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(عَ رَ)
لغت نامه دهخدا
عثرت. رجوع به عثرت شود، شکوخه. (منتهی الارب). لغزش، جهاد و جنگ. (اقرب الموارد). و منه لا تبدأهم بالعثره. (اقرب الموارد). ج، عثرات
(قَ رَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث قعیر: امراءه قعیره، به معنی قعره است. رجوع به قعره شود، (قصعه...) کاسۀ مغاک. (منتهی الارب). کاسۀ دورفرود. (مهذب الاسماء)
(رَ دا)
لغت نامه دهخدا
بر زمین افکندن کسی را. رجوع به قعطله شود، استوار گردانیدن، پر کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
نظر کردن. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). نگریستن وتفتیش کردن. (از اقرب الموارد).
