معنی قصاصگاه - جستجوی لغت در جدول جو

قصاصگاه

لغت نامه دهخدا

جای آرام گرفتن و ساکن شدن، منزل، خانه، مسکن

(قَ)

مسکن و منزل و خانه و مأوا. جایی که در آن قرار گیرند. جای استراحت و آرامش. آرامگاه. آنجا از خانه که محل استراحت و آرامش است. (ناظم الاطباء) :
اقبال مطیع و بخت منقاد
آمد به قرارگاه میعاد.
نظامی.
روزی که از این قرارگاهت
تدبیر بود به عزم راهت.
نظامی.
هر روز مسافری ز راهی
کردی بر او قرارگاهی.
نظامی.
ترا به کوی اجل هم قرار خواهد بود
قرارگاه تو دارالقرار خواهد بود.
سعدی

لغت نامه دهخدا

مصافگاه

(مَ)

معرکه گاه. (آنندراج). میدان نبرد. میدان کارزار. میدان جنگ. آوردگاه. ناوردگاه:
مخالفان تو را در مصافگاه اجل
همیشه هست به شمشیر مرگ ضرب رقاب.
امیرمعزی.
آمد به مصافگاه اول
دشمن شده کور بلکه احول.
نظامی

لغت نامه دهخدا

قصاصاء

(قِ)

قود، و آن کشتن است به کشتن و جراحت وارد کردن است در برابر جراحت وارد کردن. (از اقرب الموارد). قصاص. (منتهی الارب). رجوع به قصاص شود

لغت نامه دهخدا

قفاگاه

(قَ)

آنقدر موضع از پس سر که قفا در آن واقع شود. (آنندراج) :
پشت چو کیمخت سزای درفش
چرم قفاگاه سزاوار کفش.
میرخسرو (در تعریف مغولان، از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قصاصه

(قُ صَ)

نام جائی است. (معجم البلدان). موضعی است. (منتهی الارب)