- قشبار (قِ)
چوب دستی. (منتهی الارب). چوبدستی درشت. (آنندراج). القشبار من العصی، الغلیظه کالخشبه، رجل قشباراللحیه، طویل اللحیه. (اقرب الموارد). مرد درازریش. و به ضم قاف نیز آمده. (منتهی الارب)
معنی قشبار - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شیاف دراز. (از بحر الجواهر) ، گودیی است در دریا که گرداب نامیده شود. (شعوری ج 2 ص 121)
نام طایفه ای است در جبل الدروز سوریه. (از معجم قبائل العرب)
قشور محلب و دبق است. (فهرست مخزن الادویه)
(قِ بِ)
لغت نامه دهخدا
بدترین پشم. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، آنچه از پشم وقت پاکیزه کردن برافتد و دور سازند. (منتهی الارب). نفایۀ پشم. (اقرب الموارد)
(قُبْ با)
لغت نامه دهخدا
گروه فراهم آمده جهت برآوردن و کشیدن شکار از دام. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، چراغی که صیاد در شب افروزد. (ناظم الاطباء). چراغ شکاری در شب. (منتهی الارب)
به عربی نام گیاهی است که شتران میخورند و به فارسی گیاه چرای شتران نامند. به سریانی به معنی کبر است. (داود انطاکی جزء یکم ص 141)
(قِمْ)
لغت نامه دهخدا
لیف جوز هندی است و کسی که آن را میتابد تا بوسیلۀ آن کشتی ها را به بندد قنباری گویند. (از لباب الانساب)
(قُ بِ)
لغت نامه دهخدا
گر پراکنده و منتشر. (منتهی الارب). جرب پراکنده و منتشر. (ناظم الاطباء). من الجرب، الفاشی منه. (اقرب الموارد) ، رجل قشابراللحیه، مرد درازریش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ شبر. (دهار) (منتهی الارب). و آن یک بدست است، وآن مابین سر ابهام و سر خنصر است. وجبها. بدستها
(لَ / لِ سَ)
لغت نامه دهخدا
مال را به کسی دادن. عطا کردن. (منتهی الارب). عطا دادن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). بخشش کردن، بهم درآمیخته (مردم) ، بسیار (اعداد) ، بسیار درختان با هم و پیچیده (بلده، قریه، روضه)
فشار دادن، فشار هول دادن