معنی قساطل - جستجوی لغت در جدول جو

قساطل

لغت نامه دهخدا

(قَ طِ)

نعمان بن عبده بن یوسف دمشقی. از دانشمندان است. او راست: الروضه الغناء فی دمشق الفیحاء، این کتاب مشتمل بر ملخص اخبار دمشق و آثار آن است و درچاپ خانه امریکایی بیروت در 162 صفحه در سال 1879م. به چاپ رسیده است. (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1510)

لغت نامه دهخدا

قسطل

(قَ طَ)

قصری است ازقلعه های رومیان قدیم در مشرق اردن که ولید دوم برای شکار و گردش بدان قصر اقامت میکرد. (ذیل المنجد)

لغت نامه دهخدا

قسطل

(قَ طَ)

غبار. (منتهی الارب). غبار ساطع. (اقرب الموارد). گرد لشکر. در فقه ثعالبی آمده که آن مخصوص به غباری است که در جنگ برمیخیزد. (اقرب الموارد). رجوع به قسطال و قسطلان و قسطول شود، به لغت شامی، جای جدا شدن آبها ازیکدیگر. (معجم البلدان) ، ام ّقسطل،بلا و سختی. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد)

غبار. (منتهی الارب). غبار ساطع. (اقرب الموارد). گَرد لشکر. در فقه ثعالبی آمده که آن مخصوص به غباری است که در جنگ برمیخیزد. (اقرب الموارد). رجوع به قسطال و قسطلان و قسطول شود، به لغت شامی، جای جدا شدن آبها ازیکدیگر. (معجم البلدان) ، اُم ّقَسْطَل،بلا و سختی. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قسطل

(قُ طُ)

شاه بلوط. آن را به عربی بلوطالملک خوانند. (از برهان)

لغت نامه دهخدا

ساطل

(طِ)

معرب ساتل است و آن رستنیی باشد که شیرازیان روشنک خوانندش. و به این معنی با شین هم آمده است. (برهان) (آنندراج). گیاهی مانند قارچ خشکیده. (استینگاس). رجوع به شاتل و شاطل و ساتل شود

لغت نامه دهخدا

ساطل

(طِ)

گرد بالا رفته. (منتهی الارب) (المنجد). طاسل مثله. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قواطل

(قَ طِ)

جمع واژۀ قوطل. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

قساطر

(قَ طِ)

جمع واژۀ قسطر، به معنی قسطل. (اقرب الموارد). رجوع به قسطل و قسطر شود