- قحفاء (قَ)
عجاجه قحفاء، گردباد که همه چیز را برد. (منتهی الارب)
معنی قحفاء - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عَ وَ)
لغت نامه دهخدا
مهربانی کردن، احفاش البیت، قماش خانه و متاع فرومایۀ آن. خرت و پرت، احفاش الارض، سوسمارهای زمین. خارپشتهای آن. (منتهی الارب)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث اقلف بمعنی ارزان و فراخ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). سنه قلفاء، سال ارزان و فراخ. (منتهی الارب)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث اقنف است. (اقرب الموارد). زن خردگوش، گوش بز که درشت و بر صفت نعل با لخت دوخته باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) ، گوش مردم که میل و کجی نداشته باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، سر نرۀ بزرگ. (منتهی الارب) (آنندراج)
(وَ)
لغت نامه دهخدا
زمین که در آن سنگهای سیاه باشد و سنگستان نباشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). آن زمین که در آن سنگ بسیار بود. (مهذب الاسماء). ج، وحافی ̍. (منتهی الارب) (آنندراج) (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء) ، زمین سرخ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
