معنی قباسرخ - جستجوی لغت در جدول جو

قباسرخ

لغت نامه دهخدا

قبازره

زره قبامانند، کژآکند

فرهنگ فارسی عمید

قاسر

کسی که دیگری را به زور به کاری وادارد

فرهنگ فارسی عمید

باسره

زمینی آماده شده برای کشت و زرع، کشتزار، باسرم

فرهنگ فارسی عمید

قباری

(قَبْ با ری ی)

منصور مکنی به ابوالقاسم، زاهدی است در اسکندریه. (منتهی الارب). و در 662 هجری قمری وفات یافته است. (تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

باسرم

(سَ)

زمینی را گویند که بجهت کشت و زراعت کردن آماده و مهیا کرده باشند. کشتزار. (برهان) (انجمن آرای ناصری) (فرهنگ جهانگیری) (هفت قلزم) (آنندراج) (ناظم الاطباء). زمینی است که برای زراعت حاضر کنند. (فرهنگ شعوری). باسره وباسرم، زمین شیار کرده که مهیای زراعت باشد. (رشیدی). و رجوع به باسره شود

لغت نامه دهخدا

قبائر

(قَ ءِ)

جمع واژۀ قبراء. (ناظم الاطباء). چکاوک ها. رجوع به قبراء شود

لغت نامه دهخدا

قباسه

(ذَکْوْ)

تیز گشنی شدن نر. (آنندراج) : قبس قباسهً، تیز گشنی شد نر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قباری

(قَبْ با ری ی)

نسبت است به قبّار

لغت نامه دهخدا

قباثر

(قُ ثِ)

فرومایۀ گمنام. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قبارس

به معنی کبر است. (فهرست مخزن الادویه). رجوع به قبار شود

لغت نامه دهخدا

باسره

(سِ رَ)

آبی است متعلق به بنی ابی بکر بن کلاب در نواحی علیای نجد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قباتر

(قُ تِ)

کوتاه بالا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). قبتر. رجوع به قبتر شود

لغت نامه دهخدا

قبابر

(قَبِ)

جمع واژۀ قبره. چکاوک ها. رجوع به قبره شود

لغت نامه دهخدا

قیاسر

(قَ سِ)

جمع واژۀ قیسری. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قیسری شود

لغت نامه دهخدا

لاسرخ

(سُ)

یکی از دو نوع اکسید مس.

لغت نامه دهخدا

باسره

(سَ رَ / رِ)

کشتزار. (فرهنگ اوبهی). کشت و زراعت. (برهان قاطع). باسرم. (از انجمن آرای ناصری). زمین کشتزار. (شرفنامۀ منیری). کشت. زراعت. (ناظم الاطباء). کشتزار. (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 192) :
پیوسته کشتزار امیدش ز آب کام
سیراب باد تا که بود نام باسره.
شمس فخری. (از شعوری و جهانگیری).
و رجوع به باسرم شود.

لغت نامه دهخدا

باسره

(سِ رَ)

تأنیث باسر. روی ترش و بدهیأت و غمگین. (منتهی الارب) (آنندراج). تیره. کریه اللقاء شدیدالعبوس: و وجوه یومئذ باسره، رویهاست درآن روز تیره. (قرآن 24/75). و رجوع به باسر شود، سرزمین باسک ها، نام ناحیه ای از کشور فرانسه که شامل حوزۀ لابورد و ناوار سفلی وسول میشود و دردامنۀ پیرنه واقع است و محل سکونت قوم باسک است

تأنیث باسر. روی ترش و بدهیأت و غمگین. (منتهی الارب) (آنندراج). تیره. کریه اللقاء شدیدالعبوس: و وجوه یومئذِ باسره، رویهاست درآن روز تیره. (قرآن 24/75). و رجوع به باسر شود، سرزمین باسک ها، نام ناحیه ای از کشور فرانسه که شامل حوزۀ لابورد و ناوار سفلی وسول میشود و دردامنۀ پیرنه واقع است و محل سکونت قوم باسک است

لغت نامه دهخدا

قبازره

(قَ زِ رِهْ)

زره مانند قبا. رجوع به قبائی زره شود

لغت نامه دهخدا

آب سرخ

(بِسُ)

شراب. خمر:
من و آب سرخ و سر سبز شاه
جهان گو فروشو به آب سیاه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

بادسرخ

(دِ سُ)

مرضی است معروف. (غیاث). مرضی است معروف، سلیم گوید:
باد سرخ آورد روی خاک از گلگون او
بس که کرد اعراض از رشک سپهر چنبری.
(ازآنندراج).
حمره. حمرۀ مبارکه. باد مبارک. باددژنام. بادژنام. بادژ. بادژفام. بادژوام. بادشفام. بادشکام. بادشوام. رجوع به لغات یادشده در جای خود شود. سرخ باد. (سروری: بادژنام) (برهان: بادژکام)

مرضی است معروف. (غیاث). مرضی است معروف، سلیم گوید:
باد سرخ آورد روی خاک از گلگون او
بس که کرد اعراض از رشک سپهر چنبری.
(ازآنندراج).
حُمْره. حُمْرۀ مبارکه. باد مبارک. باددژنام. بادژنام. بادژ. بادژفام. بادژوام. بادشفام. بادشکام. بادشوام. رجوع به لغات یادشده در جای خود شود. سرخ باد. (سروری: بادژنام) (برهان: بادژکام)

لغت نامه دهخدا

چغاسرخ

(چِ سُ)

دهی است از دهستان بلوک شرقی بخش مرکزی شهرستان دزفول که در 12 هزارگزی جنوب خاوری دزفول و 4 هزارگزی جنوب باختر راه شوشتر به دزفول واقع است. دشت و گرمسیر است و 100 تن سکنه دارد. آبش ازرود خانه دز. محصولش غلات، برنج و کنجد. شغل اهالی زراعت و راهش مالرو است. ساکنین این آبادی از طایفۀ بختیاری میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

مباسره

(مُ سِ رَ)

ماده که مائل نر گردد پیش از ایام خواهش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قیاسره

(قَ سِ رَ)

جمع واژۀ قیسری. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قیسری شود

لغت نامه دهخدا