معنی قاعون - جستجوی لغت در جدول جو

قاعون

لغت نامه دهخدا

قارون

(پسرانه)

معرب از عبری، نام مردی ثروتمند از بنی اسرائیل معاصر موسی (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

قارون

ثروتمند. دراصل، نام مردی ثروتمند از بنی اسرائیل و پسر عموی حضرت موسی بود که گنج های بسیار داشت، اما بی اندازه بخیل و جاه طلب بود، برای مثال قارون هلاک شد که چهل خانه گنج داشت / نوشیروان نمرد که نام نکو گذاشت (سعدی - ۷۴)

فرهنگ فارسی عمید

طاعون

بیماری واگیردار و خطرناکی که با سر درد، لرز، تب شدید، سرگیجه، التهاب غدد لنفاوی و تورم کبد و طحال همراه است و از طریق کک و موش به انسان منتقل می شود

فرهنگ فارسی عمید

قانون

دستورها، مقررات و احکامی که از طرف دولت و مجلس برای برقراری نظم و اداره کردن امور جامعه وضع شود
رسم، آیین، روش
اصل اثبات شده در یک علم مثلاً قانون نیوتن، قانون علیت
از آلات موسیقی شبیه سنتور که خرک های متعدد دارد و با مضراب هایی بر انگشتان دست نواخته می شود
قانون اساسی: قانونی که پایه و اساس همۀ قانون های مملکت و حکومت است

فرهنگ فارسی عمید

ماعون

صد و هفتمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۷ آیه، ارایت الذی

فرهنگ فارسی عمید

طاعون

بیماری واگیر که میکروب آن (باسیل یرسن) در سال 4981 بوسیله یرسن کشف شده، ابتدا حالت تهوع و لرز و سردرد شدید تولید و ورمی دردناک در کشاله ران یا زیر بغل یا گردن پیدا میشود که پس از یک هفته چرک میکند و بعد از بهبودی رد آن باقی میماند

فرهنگ لغت هوشیار

قاطون

نوشادر

فرهنگ لغت هوشیار

قانون

اصل، مرام است کلی که بر همه جزئیاتش منطبق گردد و احکام جزئیات از آن شناخته شود

فرهنگ لغت هوشیار

قاوون

ترکی خربزه از گیاهان لاتینی تازی گشته دستنبو خربزه

فرهنگ لغت هوشیار

ماعون

احسان، نیکویی

فرهنگ لغت هوشیار

قارون

عبری تازی گشته در پارسی می توان غارون نوشت نام مردی یهودی که با چهل گنجش به زیر زمین رفت کسیکه در اندوختن مال افراط ورزد، کسیکه با داشتن ثروت بسیار نابود گردد و ثروتش به فریاد او نرسد. یا گنج قارون. مال بسیار: مگر گنج قارون دارم

فرهنگ لغت هوشیار

طاعون

مرضی عفونی و واگیردار که موش صحرایی از عوامل انتقال آن به انسان است

فرهنگ فارسی معین

قارون

طبق روایات، یکی از افراد بنی اسراییل (بعضی او را پسرعم حضرت موسی می دانند). وی جاه طلب و بخیل و حسود بود و همواره کار بنی اسراییل را آشفته و بی سامان می کرد. وی دارای ثروتی فراوان بود، کسی که دارای مال فراوان باشد

فرهنگ فارسی معین