معنی قابلی - جستجوی لغت در جدول جو

قابلی

لغت نامه دهخدا

قابیل

(پسرانه)

معرب از عبری، به دست آوردن، نام پسر آدم (ع) و برادر هابیل

فرهنگ نامهای ایرانی

قابلیت

شایستگی، سزاواری، آمادگی برای قبول امری یا حالتی، استعداد

فرهنگ فارسی عمید

قابلیت

(خوَر / خُرْ دَ)

شایستگی. سزاواری. برازندگی. استحقاق. استعداد. لیاقت. (ناظم الاطباء) :
داد حق را قابلیت شرط نیست.
مولوی.
، پذیرائی. شایستگی پذیرفتن، (اصطلاح فلسفه) استعداد قبول. انفعال. منفعل شدن. در برابر فاعلیت، امکان. احتمال، قوت. قدرت، هنر، معرفت، کفایت، مجال، رغبت. آرزو. خواهش. (ناظم الاطباء).
ترکیب ها:
- قابلیت احتراق. قابلیت ارتجاع. قابلیت امتداد. قابلیت امکان. قابلیت انبساط. قابلیت انحلال. قابلیت انعطاف. قابلیت انعکاس. قابلیت انقباض. قابلیت تبدیل. قابلیت تراکم. قابلیت تقسیم. قابلیت تکاثف. قابلیت حرکت. قابلیت داشتن. قابلیت شخص. قابلیت قابل. قابلیت قسمت. قابلیت نفوذ

لغت نامه دهخدا

مقابلی

(مُ بِ)

مأخوذ از تازی، ایستادگی و برابری و روبارویی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قابلیت

سزاواری، استعداد، لیاقت

فرهنگ لغت هوشیار

قابلیه

قابلیت در فارسی در برخی فرهنگ ها پنداشته اند که قابلیت ساخته فارسی گویان است و قابلیه تازی نیست که برداشت نادرستی است شایندگی شایستگی، پذیرندگی پذیرفتن، فراخوری در خوری، توان توانش

فرهنگ لغت هوشیار