- فیطس(طُ)
نوعی از صنوبر. قمل قریش. (یادداشت مؤلف). صنوبرالصغار. (یادداشت دیگر). به یونانی حب صنوبر صغار است، و آس بستانی را نیز نامند و غلط کرده صاحب تحفه که نبک آس نوشته. (مخزن الادویه)
معنی فیطس - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(قَ طِ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از صور فلکی که بشکل نهنگ است. (ناظم الاطباء). نام صورتی از صور فلکیه از ناحیت جنوبی و آن را بر مثال ماهی وال توهم کرده اند که او را دو دست بود دنبال همچون مرغی و آن بیست ودو کوکب است. (جهان دانش)
تکبر، غرور، افاده، (فرهنگ فارسی معین)، عجب، کبر، بطر، (یادداشت مؤلف)، لاف زدن، خودستایی، (یادداشت دیگر)
کلاه سرخ ترکمانان عثمانی، (یادداشت مؤلف)
کلاه سرخ ترکمانان عثمانی، (یادداشت مؤلف)
(دَ مَ قَ)
لغت نامه دهخدا
پهن بینی گردیدن، پست و منتشراستخوان بینی شدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و در بیت زیر به سکون ثانی بکار رفته است:
رنجها داده ست کاّن را چاره نیست
آن بمثل گنگی و فطس و عمی است.
مولوی
رنجها داده ست کاّن را چاره نیست
آن بمثل گنگی و فطس و عمی است.
مولوی
(فَ طَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است به بغداد، از آن ده است احمد بن ابوالفضل المقری. (منتهی الارب). از قرای سواد بغداد است. (معجم البلدان)
مار شاخدار. (فهرست مخزن الادویه) (حکیم مؤمن)
سویق است، (فهرست مخزن الادویه)
زرنیق احمر، (فهرست مخزن الادویه)
(قَ طِ)
لغت نامه دهخدا
قیطوس. قاطوس. عاطوس. غاطوس. (فرهنگ فارسی معین). نام درختی است که آن را به فارسی مورد و به عربی آس گویند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
نوعی از درخت بلوط. (فهرست مخزن الادویه)
(فِطْ طی)
لغت نامه دهخدا
پتک بزرگ. لغت رومی یا سریانی است. (از منتهی الارب). پتک بزرگ. خایسک بزرگ. (زمخشری یادداشت مؤلف). مطرقۀ بزرگ یا پتک بزرگ کلان که بدان آهن را می کوبند به هندی آن را کهن گویند. (غیاث)
(فُ طَ)
لغت نامه دهخدا
. ابن سلیمان بن عبدالملک بن زیاد دبیر، وزیر و نخستین کس از خاندان بنی فطیس بود که در اندلس به وزارت رسید و بسال 205 هجری قمری / 820 میلادی درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
این واژه در فرهنگ معین آمده و از آن روی که کجایی بودن آن آشکار نگردیده ناگزیر باید آن را چنین نوشت: فیتل از گیاهان و شاید فیظل گیاهی است از تیره چتریان که علفی و پایااست و گلهایش بشکل گل حویج است و در سراسر مناطق معتدل افریقا و اروپا و آسیا می روید و در طب عوام به عنوان مدر و مقوی مصرف می شود
افاده، پز، تبختر، تفرعن، تکبر
خودپسندی و فیس، صدای بیرون آمدن باد از سوراخی کوچک
شهریّه، هزینه