معنی فهفه - جستجوی لغت در جدول جو

به معنی خرفه باشد که آن تخمی است معروف که به عربی بقلهالحمقاء گویند و فرفخ معرب پرپهن و به همین معنی است. (برهان). بقلهالحمقاء. (فهرست مخزن الادویه). رجوع به فرفخ، فرفهن و پرپهن شود

لغت نامه دهخدا

فهده

(فَ دَ)

مؤنث فهد، شرم انسان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، استخوان بلندبرآمده در پس گوش شتر، گوشت پارۀ بیرون جسته زیر سینۀ اسب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فهره

(فَ رَ)

شهر معروفی است از نواحی مکران. (معجم البلدان). دهی است ازبخش جالق شهرستان سراوان که دارای 200 تن سکنه است. آب آن از رود خانه محلی و محصول عمده اش غله، خرما، ذرت و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

فهره

(فِ رَ)

مؤنث فهر است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فهفهه

(فَ فَ هََ)

درماندگی به سخن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). فهاهه

لغت نامه دهخدا

فهفاه

(فَ)

مرد نیکو سیاست شتران. (منتهی الارب). نیکو قیام کننده در مال. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فهله

(فَ)

دهی است از بخش گرمی شهرستان اردبیل که آب آن از چشمه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

فهنه

(فَ)

دهی است از بخش سرولایت شهرستان نیشابور که دارای 41 تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول آن غله و ابریشم است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

فهیه

(فَ)

عاجز و درمانده به سخن: سفیه فهیه، نادان و عاجز. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فوفه

(فَ)

یکی از فوف، که سپیدی بر ناخن نوجوانان باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پوست هرچه که باشد. (منتهی الارب). رجوع به فوف شود

لغت نامه دهخدا

طهفه

(طَ فَ)

ابن ابی زهیر النهدی. صحابی است. (منتهی الارب). این اسم در کتاب الاصابه بدین صورت آمده: طهیه بن زهیر النهدی، و در عقد الفرید بدین صورت: طهیه بن ابی زهیر النهدی. رجوع به طهیه بن ابی زهیر النهدی شود

لغت نامه دهخدا

طهفه

(طِ فَ)

پاره ای از هر چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

هفهفه

(قَ مَ)

باریک شکم و لاغرمیان و نازک تن گردیدن چندانکه به شاخ درخت ماند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مهفهفه

(مُ هََ هََ فَ)

زن لاغرمیان باریک شکم سبکروح. مهففه. (منتهی الارب). زن باریک میان. (مهذب الاسماء)