معنی فلقحی در لغت نامه دهخدا

مردی که درروی مردمان خندد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی فلقحی - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(ذَخْوْ)

نوشیدن یا خوردن هر آنچه در آوند بود. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

(فَلْ لا)

کشاورزی. فلاحت. برزگری. رجوع به فلاح شود

(فَ)

منسوب به فلاح که نام جد خاندانی است. (از سمعانی)

(فَ قا)

بلا و سختی. (منتهی الارب). داهیه، کار شگفت. (اقرب الموارد)

(فَ)

دهی است از بخش مرکزی شهرستان اهواز که دارای 50 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

نوشیدن از آوند، پراکندن هر چه در آوند است