معنی فلطحه در لغت نامه دهخدا

گسترده و پهن گردانیدن گردۀنان و جز آن را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی فلطحه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(اِ)

خویشتن را به زمین زدن.

(دَ / دِ)

پهن گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب). عریض گردانیدن چیزی. (اقرب الموارد). رجوع به فلطحه شود

(ذَخْوْ)

نوشیدن یا خوردن هر آنچه در آوند بود. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

(فِ / فَ حَ)

کشاورزی، زبان آوری در بیع و فریب دهی در آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

(فَ حَ)

برگ درخت آتش زنه چون شکافته گردد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

(سَ طَ حَ)

عریض و پهناور. جاریه سلطحه، دختر عریض و پهناور. (منتهی الارب) (آنندراج)

(صَ طَ حَ)

زن پهناور. (منتهی الارب)

دختر پت و پهن

پهن کردن

فلاحت در فارسی سریانی تازی گشته کشاورزی برزیگری

نوشیدن از آوند، پراکندن هر چه در آوند است