معنی فضوحه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

رسوایی، بدنامی

(فَ حَ)

رسوایی. (منتهی الارب). آشکار کردن بدیها. (از اقرب الموارد)

(فَ حَ)

رسوایی. (منتهی الارب). رجوع به فضیحت شود

(فُ حَ)

سپیدی نه بغایت. (منتهی الارب)

(فَ)

رسوا. (منتهی الارب). مفتضح. (از اقرب الموارد). شتم است مر عربان را. (منتهی الارب) : رجل فضوح، ای مفتضح. (اقرب الموارد)

(دَ فَ شَ)

رسوائی. (منتهی الارب). آشکار کردن بدی کسی را. (از اقرب الموارد). فضاحت. فضیحت. فضیحه:
کوهها را هست زین طوفان فضوح
کو امانی ؟ جز که در کشتی نوح.
مولوی

به رسوایی انجامیدن کار، و از حد گذشتن در رسوائی

فضیحت در فارسی: رسوایی

رسوائی، آشکار کردن بدی کسی را

((فُ))

رسوایی، بدنامی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما