معنی فضا در فرهنگ اصطلاحات سینمایی

فضا (Atmosphere) حال و هوا و حس کلی صحنه که متاثر از یک یا مجموعه ای از عوامل زیر است: صحنه آرایی، نوع لباس ها، نوع آرایش و گریم بازیگران، رنگ های به کار رفته در صحنه، سبک بازیگری، زاویه بندی و کادر بندی و نوع حرکت دوربین، نوع تدوین و صدا.در فیلم های تاریخی، فانتزی، ترسناک، علمی- تخیلی و مهیج، فضاسازی بسیار مهم است زیرا بار اصلی این فیلم ها بر دوش فضا سازی است.

معنی فضا در فرهنگ فارسی عمید

جهان سه بعدی بی کران که اجسام و رویدادها در آن هستند یا اتفاق می افتند، ناحیۀ آن سوی جو یا منظومۀ شمسی، محیط مثلاً فضای اختناق آور، ساحت مثلاً فضای منزل دَم دارد

معنی فضا در لغت نامه دهخدا

مخفف فضاء. میدان و عرصه. (از ناظم الاطباء) :، تنگ بد بر ما فضای عافیت بی هیچ جرم، این چنین باشد اذا جاء القضا ضاق الفضا.، سنائی.، اجزات چون بپای شب و روز سوده شد، تاوان طلب مکن ز قضا در فضای خاک.، خاقانی.،، جای وسیع و فراخ. بطور کلی مکان:، روح القدس خریطه کش او در آن طریق، روح الامین جنیبه بر او در آن فضا.، خاقانی.، با غبار صیدگاه شاه گر تعظیم هست، ز آهوان مشک ده، صد تبتش در یک فضا.، خاقانی.، باور از بخت ندارم که تو مهمان منی، خیمۀ سلطنت آنگاه فضای درویش.، سعدی.، که ناگه دهل زن فروکوفت کوس، بخواند از فضای برهمن خروس.، سعدی.، قرب صدهزار مردۀ کفار بر فضای آن مصاف بر زمین انداختند. (ترجمه تاریخ یمینی)، جای تهی:، در تنگ بینم توکل سرا را، ولیک از درون جز فضایی نبینم.، خاقانی.،، فلک. آسمان. هوا:، فضا به بوالعجبی تا کیت نماید لعب، بهفت مهرۀ زرین و حقۀ مینا؟، خاقانی.،، گشادی و فراخی هوا، وسعت، پیشگاه و صحن. (ناظم الاطباء). رجوع به فضاء شود، (اصطلاح جغرافیا) مکانی که کرۀ زمین در منظومۀ شمسی اشغال میکند. (فرهنگ فارسی معین)، دانۀ مویز مانند فصی با صاد. (از اقرب الموارد)

معنی فضا در فرهنگ لغت هوشیار

میدان و عرصه، فضا در فارسی اسپاش وای دروای، فراخنای گشاده پهن مکان وسیع زمین فراخ ساحت، مکانی که کره زمین در منظومه شمسی اشغال می کند، خوراک در هم خرواک آمیخته، فرمانروا مکان وسیع زمین فراخ ساحت، مکانی که کره زمین در منظومه شمسی اشغال می کند

معنی فضا در فرهنگ فارسی معین

مکان فراخ، زمین وسیع، کیهان، آن سوی جوّ

معنی فضا در فرهنگ واژه فارسی سره

اسپاش، کیهان، فراسو، فرامون

معنی فضا در فرهنگ واژه مترادف متضاد

جا، حجم، حیاط، ساحت، صحن، عرصه، محوطه، مکان، میدان، آتمسفر، آسمان، سپهر، فلک، کیهان، هوا، جو، محیط

معنی فضا - جستجوی لغت در جدول جو

فضا

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

فضا

فرهنگ فارسی عمید

فضا

لغت نامه دهخدا

فضا

فرهنگ لغت هوشیار

فضا

فرهنگ فارسی معین

فضا

فرهنگ واژه فارسی سره

فضا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فضا

دیکشنری فارسی به عربی

فضا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فضا

دیکشنری فارسی به فرانسوی

فضا

دیکشنری فارسی به بنگالی

فضا

دیکشنری فارسی به پرتغالی

فضا

دیکشنری فارسی به روسی

فضا

دیکشنری فارسی به آلمانی

فضا

دیکشنری فارسی به لهستانی

فضا

دیکشنری فارسی به اوکراینی

فضا

دیکشنری فارسی به اردو

فضا

دیکشنری فارسی به تایلندی

فضا

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

فضا

دیکشنری فارسی به سواحیلی

فضا

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

فضا

دیکشنری فارسی به ژاپنی

فضا

دیکشنری فارسی به چینی

فضا

دیکشنری فارسی به عبری

فضا

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

فضا

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

فضا

دیکشنری فارسی به هندی

فضا

دیکشنری فارسی به هلندی

فضا

دیکشنری فارسی به کره ای

فضال

کثیرالفضل، دارای فضل بسیار

فرهنگ فارسی عمید

فضاض

(فِ / فُ)

شکسته و ریزه که از شکستن چیزی برآید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، فضاض الجبال، سنگهای پراکنده بر همدیگر فراهم آمده. (منتهی الارب) ، طاروافضاضاً، متفرقاً پرواز کردند. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فضال

(دَ سَ مَ)

همدیگر افزون آمدن، فزونی جستن، نبرد کردن در افزونی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا