معنی فشتنگ - جستجوی لغت در جدول جو

فشتنگ

فرهنگ گویش مازندرانی

مشتنگ

مشنگ، خل، دیوانه، دزد، راهزن

فرهنگ فارسی عمید

فشنگ

استوانۀ کوچکی حاوی باروت و گلوله که توسط اسلحه های آتشی مانند تفنگ یا تپانچه پرتاب می شود

فرهنگ فارسی عمید

مشتنگ

(مُ تَ)

دزد و راهزن و معنی آن دست تنگ است که مفلس و پریشان باشد. (برهان) (آنندراج). دزد. راهزن. (جهانگیری). دزد. راهزن. مفلس. دست تنگ. (از ناظم الاطباء). و رجوع به مشنگ شود

لغت نامه دهخدا

فشنگ

(فِ شَ)

لوله ای کوتاه فلزی یا مقوایی که در آن باروت تعبیه شده و برای تیراندازی با اسلحۀ گرم (تفنگ، انواع تپانچه) به کار رود. (فرهنگ فارسی معین). گلوله های تفنگ و جز آن که باروت و چاشنی در بن دارد و با زخم شیطانک مشتعل شده از دهانۀ تفنگ بجهد. ممکن است که این لغت از فهشنگ یا گل فهشنگ گرفته شده باشد بشباهت صوری. (از یادداشتهای مؤلف)

لغت نامه دهخدا

فشنگ

(فَ نَ)

دهی است از دهستان رودبار بخش معلم کلایۀ شهرستان قزوین، دارای 236 تن سکنه. محصول عمده اش غله، فندق، زغال اخته، عسل و لبنیات است. آب آن از خارارود تأمین میشود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا