معنی فزوزه - جستجوی لغت در جدول جو

فزوزه(دَ قَ لَ)

لغت نامه دهخدا

زوزه

نالۀ سگ، بانگ شغال

فرهنگ فارسی عمید

فروزه

(تَ)

مردن و هلاک گردیدن. (منتهی الارب). موت. (از اقرب الموارد)
خشم گرفتن و برافروخته گردیدن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فوزه

(زَ / زِ)

فوز. پیرامون دهان را گویند از جانب بیرون. (برهان). پوز. پوزه. فوز. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)

لغت نامه دهخدا

زوزه

(زَ / زِ)

نوحه را گویند. (برهان). آواز نوحه گر. (فرهنگ رشیدی) (انجمن آرا) (آنندراج). گریه و ناله و زاری. (ناظم الاطباء). در ترکی بمعنی گریه و نوحه و شور و مشغله یعنی غوغا. (غیاث). ناله و مویه. (فرهنگ فارسی معین) ، نالۀ سگ. (فرهنگ رشیدی) (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نالۀ سگ و شغال. (فرهنگ فارسی معین). آوای شغال و سگ و گرگ، چون بکشد آواز خود را گاه سرما و امثال آن. (از یادداشت های بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

فلوزه

(فُ زَ / زِ)

ستونی و چوبی را گویند که بدان خانه پوشند. و با رای بی نقطه هم آمده است. (برهان)

لغت نامه دهخدا

کزوزه

(رَ)

کزازه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به کزازه شود

لغت نامه دهخدا

فروزه

(فُ زِ)

به معنی صفت که مقابل ذات است. چون فروز به معنی روشنی است و بروشنی چیزها شناخته شود، همچنین فروزه یعنی صفت معرف و شناسای حقیقت چیزها خواهد بود. (از انجمن آرا) (آنندراج) (از فرهنگ دساتیر). برساختۀ فرقۀ آذرکیوان است

لغت نامه دهخدا

فزازه

(دَ)

خشم گرفتن و برافروخته گردیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فزوده

(فُ دَ / دِ)

زیادشده. افزوده. (فرهنگ فارسی معین). مضاف. (یادداشت مؤلف) :
فزودگان را فرسوده گیر پاک همه
خدای عز و جل نه فزود و نه فرسود.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا