معنی فریبنده در فرهنگ فارسی عمید

فریب دهنده، آنچه یا آنکه دیگری را فریب داده و گول می زند

معنی فریبنده در لغت نامه دهخدا

فریبکار. فریبا. فریب دهنده:، تو با این فریبنده مرد دلیر، ز دریا گذشتی بکردار شیر.، فردوسی.، تژاو فریبنده گفت ای دلیر، درفش مرا کس نیارد بزیر.، فردوسی.، چنین است کار روزگار و دنیای فریبنده که حالها بر یکسان نگذارد. (تاریخ بیهقی). تعجب بماندم از حال این دنیا که فریبنده است. (تاریخ بیهقی). در این دنیای فریبندۀ مردم خوار چندانی بمانم که کارنامۀ این خاندان بزرگ برانم. (تاریخ بیهقی).، فریبنده گیتی شکارت نگیرد، جز آنگه که گویی گرفتم شکارش.، ناصرخسرو.، بدین دهر فریبنده چرا غره شدی خیره، ندانستنی که بسیار است او را مکر و دستانها.، ناصرخسرو.، دیو است جهان، صعب فریبنده مر او را، هشیار خردمند بخسته ست همانا.، ناصرخسرو.، حرص فریبنده را بر عقل رهنمای استیلا ندهد. (کلیله و دمنه).، گرچه فروزنده و زیبنده است، خاک بر او کن که فریبنده است.، نظامی.، سروش درفشان چو تابنده هور، ز وسواس دیو فریبنده دور.، نظامی.، ز هرچ آن نیابی شکیبنده باش، به امید خود را فریبنده باش.، نظامی.،، دلربا. دلفریب:، شه شهریاران تهی کرده جای، فریبنده را گفت نزد من آی.، دقیقی.، چو سودابه او را فریبنده گشت، تو گویی که زهر گزاینده است.، فردوسی

معنی فریبنده در فرهنگ لغت هوشیار

فریب دهنده، دلفریب: تاکسوتی زیبنده از دست باف قریحه خویش دروپوشم و حیلتی فریبنده از صنعت صیاغت خاطر خود برو بندم

معنی فریبنده در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اغفالگر، اغواگر، دسیسه باز، دورو، ریاکار، سالوس، ظاهرنما، فریبکار، گول زن، ماکر، محیل، مزور، مکار، نیرنگ باز، جاذب، جذاب، فریب آمیز، افسونگر، جادوگر، دلربا، دلفریب، شیوا، شیوه گر، فتنه گر، فریبا، فریفتار