- فرضه
محل عرضۀ کالا، بندرگاه
معنی فرضه - جستجوی لغت در جدول جو
- فرضه (فَ)
دهی است به بحرین مر بنی عامر را. (منتهی الارب) (معجم البلدان)
- فرضه (دَ)
کلانسال گردیدن گاو. (منتهی الارب). رجوع به فراضه شود
- فرضه (فُ ضَ)
دهانۀ جوی. (منتهی الارب). رخنه ای که آب از آن سرازیر شود و رخنه ای که از آن آب کشند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، سوراخ دیوار و مانند آن. (اقرب الموارد) ، دهان دوات. (منتهی الارب). موضع نقس دوات، جایی از کمان که وتر بدان وصل شود. (از اقرب الموارد) ، سوراخ پاشنۀ در. (منتهی الارب). نجران الباب. (از اقرب الموارد) ، جای درآمدن به کشتی از لب دریا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : معلوم است که هر کشتی به کدام فرضه در گذار بود. (تاریخ بیهقی).
از موج غم نجات کسی راست کو هنوز
بر شط کون و فرضۀ عالم نیامده ست.
خاقانی.
مرا ز خطۀ شروان برون فکن ملکا
که فرضه است در او صدهزار بحر بلا.
خاقانی.
بیضۀ مصر است به ز فرضۀ بغداد
وز خط مصر است به بنای صفاهان.
خاقانی.
بر آن فرضه جایی دل افروز دید
نشستن بر آن جای فیروز دید.
نظامی.
گهی بر فرضۀ نوشاب شهرود
جهان پرنوش کردند از می و رود.
نظامی.
از آن سوی کهستان منزلی چند
که باشد فرضۀ دریای دربند.
نظامی.
- فرضه گاه، بندرگاه. فرضه:
روان کرد کشتی به آب سیاه
به کم مدت آمد سوی فرضه گاه.
نظامی.
بر آن فرضه گاه انجمن ساختند
علم ها به انجم برافراختند.
نظامی.
عروسان آبی چو خورشید و ماه
همه شب برآیند از آن فرضه گاه.
نظامی.
- فرضه گه، مخفف فرضه گاه. بندرگاه. فرضه:
بر آن فرضه گه خیمه گه زد ز دور
که گوهر ز دریا برآورد نور.
نظامی.
بر آن کوه دیگر نبودش درنگ
سوی فرضه گه شد ز بالای سنگ.
نظامی
از موج غم نجات کسی راست کو هنوز
بر شط کون و فرضۀ عالم نیامده ست.
خاقانی.
مرا ز خطۀ شروان برون فکن ملکا
که فرضه است در او صدهزار بحر بلا.
خاقانی.
بیضۀ مصر است به ز فرضۀ بغداد
وز خط مصر است به بنای صفاهان.
خاقانی.
بر آن فرضه جایی دل افروز دید
نشستن بر آن جای فیروز دید.
نظامی.
گهی بر فرضۀ نوشاب شهرود
جهان پرنوش کردند از می و رود.
نظامی.
از آن سوی کهستان منزلی چند
که باشد فرضۀ دریای دربند.
نظامی.
- فرضه گاه، بندرگاه. فرضه:
روان کرد کشتی به آب سیاه
به کم مدت آمد سوی فرضه گاه.
نظامی.
بر آن فرضه گاه انجمن ساختند
علم ها به انجم برافراختند.
نظامی.
عروسان آبی چو خورشید و ماه
همه شب برآیند از آن فرضه گاه.
نظامی.
- فرضه گه، مخفف فرضه گاه. بندرگاه. فرضه:
بر آن فرضه گه خیمه گه زد ز دور
که گوهر ز دریا برآورد نور.
نظامی.
بر آن کوه دیگر نبودش درنگ
سوی فرضه گه شد ز بالای سنگ.
نظامی
- فرضه
چاهک، دهانه جوی، بندر لنگر گاه، پاشنه در رخنه و سوراخی که از آن آب کشند، سوراخ پاشنه در، دهانه جوی، جای در آمدن بکشتی از لب دریا: هر کشتی به کدام فرضه در گذار بود، دهان دوات
- فرضه ((فُ ضَ یا ض))
رخنه و سوراخی که از آن آب کشند، سوراخ پاشنه در، دهانه جوی، جای درآمدن به کشتی از لب دریا، دهان دوات
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
هر یک از اعمال دینی که انجام آن ها بر فرد واجب شده، واجب، کنایه از نماز واجب، امر واجب
موریانه، نوعی حشره با آرواره های قوی که به صورت اجتماعی زندگی کرده و از چوب تغذیه می کند
چوب خوٰارک، تافشک، رشمیز، رونجو، ریونجو، لبنگ، دیوک
چوب خوٰارک، تافشک، رشمیز، رونجو، ریونجو، لبنگ، دیوک
فرصت پیش آمده بین دو زمان تعیین شده برای انجام کارهای معیّن، مهلت
گشادگی، شکاف میان دو چیز، رخنه، شکاف، فرج
گشادگی، شکاف میان دو چیز، رخنه، شکاف، فرج
فریز، گیاهی پایا و خودرو با برگ های باریک و بلند، شاخه های نازک و ریشه های درهم پیچیده و سخت که معمولاً در میان کشتزار، باغچه یا کنار جوی آب می روید، برای مثال از خانه چو رفت بر سر کوی / چون فرزه نشست بر لب جوی (نظامی - لغت نامه - فرزه)
بیماری کوژی فرصت در فارسی دمان یاور زمان دیل یارا، فر زمان روزگار که اژدها شود ار روزگار یابد مار (فرخی)، پروا، تون توان
فرموده خدای از زکاه مال و ستور، و از نماز و روزه را گویند، جمع فرائض
محل عبور کشتی ها، راه کوهستانی، پروا، پستا (نوبت) شکاف در زمین پاره ای کالا سبزه ایست در نهایت تری و تازگی و آن در کنار آبها و زمین های نمناک می روید و مفروش بر روی زمین است و مخصوص بزمانی نیست. شاخه های آن دراز و باریک با گرهها و بندهای بسیار و برگ آن بسیار ریز و سرهای آن تند و اندک صلب و گل آن ما بین سرخی و سفیدی است نجم ثیل، هر گونه سبزه علفی نوع چمن
پشما گند زیر انداز ستور پارسی تازی گشته فرچه پاک کن هر چیز گستردنی (نمد حصیر قالی) گستردنی بساط، قالی (اختصاصا)، چاروایی که غیر از خوردن کاری نکند. یا فرش باستان. زمین ارض. یا فرش خاک. زمین ارض. یا فرش دورنگ. روزگار (باعتبار شب و روز)، زمین. یا فرش زمریدن، سبزه زار چمن یا فرش سقلاب. کاغذ. یا فرش صورتی. فرش و قالی دارای تصویر. یا فرش عاج. برف (که روی زمین را سفید کند)
دیوچه موریانه تافشک چوب خوارک دیوک موریانه زنگ آهن گیاه دراز، گیاه انباری کرمی ریز به صورت مور که چوب خوار چوب خوارک چوب خواره دیوچه دیوک، زنگ آهن
