معنی فراط در لغت نامه دهخدا

الماء الفراط، آبی که هر یک از قبیله ها بدوسبقت جوید او را بود. (اقرب الموارد). آبی که هرکه پیش آید آن را، او را بود از قبیله. (منتهی الارب)

معنی فراط در لغت نامه دهخدا

ج ِفارط. (اقرب الموارد). رجوع به فارط و فوارط شود

معنی فراط - جستجوی لغت در جدول جو

فراط

لغت نامه دهخدا

فراط

لغت نامه دهخدا

افراط

از حد درگذشتن، از حد و اندازه تجاوز کردن، زیاده روی کردن، زیاده روی

فرهنگ فارسی عمید

فراطه

(فُ طَ)

فراط. (منتهی الارب). آبی که چند قبیله در آن مساوی باشند یعنی همه را بود و آنکه پیش آید آن را ازآن وی بود: هذا ماء فراطه بین القوم، هرکه پیش تر بدان سبقت جوید سیراب گردد و دیگران وی را مزاحمت نکنند. بئر فراطه نیز به همین معنی است. (اقرب الموارد). رجوع به فراط شود

فِراط. (منتهی الارب). آبی که چند قبیله در آن مساوی باشند یعنی همه را بود و آنکه پیش آید آن را ازآن ِ وی بود: هذا ماء فراطه بین القوم، هرکه پیش تر بدان سبقت جوید سیراب گردد و دیگران وی را مزاحمت نکنند. بئر فراطه نیز به همین معنی است. (اقرب الموارد). رجوع به فراط شود

لغت نامه دهخدا

افراط

(اَ)

جمع واژۀ فرط، کوه خرد یا سر پشته و نشان و علامت راه و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج). افرط. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

افراط

(اِ)

اهل...، فرقی ازشیعه که بعضی از ائمۀ خود را بخداوند تعالی مانند میکنند و آنان را غلو نیز گویند. (از خاندان نوبختی ص 250). و رجوع به همین کتاب ذیل کلمه غالیه شود

لغت نامه دهخدا

افراط

(اِ عِ)

فرمودن کسی را کار مالایطاق، بندۀ زیرک بدست آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

افراط

آمیختن باشد ظاهراً لغتی است محلی و تنها در حاشیه فرهنگ اسدی خطی نخجوانی مضبوط است. (لغت فرس اسدی ص 227)

لغت نامه دهخدا