فحفحه (دَ) درست کردن دوستی را و بی آمیغ گردانیدن، عارض شدن گرفتگی در گلو در آواز. (منتهی الارب). رجوع به فحفاح شود، دمیدن در خواب. (منتهی الارب) ادامه... درست کردن دوستی را و بی آمیغ گردانیدن، عارض شدن گرفتگی در گلو در آواز. (منتهی الارب). رجوع به فحفاح شود، دمیدن در خواب. (منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
