- فارسکور (رِ سَ)
فارسکر. دهی است بزرگ به مصر. (منتهی الارب). از قریه های مصر، نزدیک دمیاط، از کورۀ دقهلیه. (از معجم البلدان). شهری بر ساحل نیل. (ابن بطوطه)
معنی فارسکور - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَ ری)
لغت نامه دهخدا
عمر بن محمد بن ابی بکر. ادیب از علمای عرب و منسوب به فارسکور از قریه های مصر که زادگاه و آرامگاه او بود. وی در دمیاط در گذشت. از کتابهای او یکی ’جوامع الاعراب و لوامع الاّداب’ و دیگر ’نظم القطر’، ’ناشئهاللیل’، ’نظم الارتشاف’ و رسالاتی در علم هیأت معروف است. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 723)
رجوع به فراسیون شود
جرج فارکوار (فارکوهار)، نمایشنامه نویس معروف انگلیسی، فرزند یک واعظ ایرلندی بنام ویلیام فارکوار بود، زندگی او در سال 1677 م، آغاز شد و در 1707 پایان یافت، او تحصیلاتش را در دوبلین به انجام رسانید و مدتی در آنجا هنرپیشه بود، نخستین نمایشنامۀ خود را به تشویق روبرت ویلکس نوشت و در 1698 به روی پرده آمد، نمایشنامه های او به کوشش ثامس ویلکس در سال 1775 میلادی بهمراه دیباچه ای در معرفی او به چاپ رسید، (از دایرهالمعارف بریتانیکا)
(رُ)
لغت نامه دهخدا
ادموند. رمان نویس، شاعر و مخترع دراماتیک فرانسوی که در سال 1856 میلادی در بورمون متولد شد. نخستین اثر وی افسانۀجنس ها اشعار هیستریک که از سال 1883م. با نام مستعار ’سیر دو شامبلی’ انتشار یافت و از نیروی تصور گستاخانه ای حکایت می کند. درآثار بعدی خویش، مانند: روح برهنه (1885) ، تنها (1891) و سالخوردگیها (1891). مانند نویسندۀ استادی سبک مخصوص خود را ظاهر میسازد و در آثار وی ماخولیای غرورآمیزی نمودار است
بیونانی نبات بزرالبنج است. (فهرست مخزن الادویه)
(عُ مَ رِ رَ کو)
لغت نامه دهخدا
ابن محمد بن ابی بکر فارسکوری. ادیب قرن دهم و یازدهم هجری بود که به سال 1018 ه. ق. درگذشت. رجوع به فارسکوری شود
فراسیون بنگرید به فراسیون گیاهی است از تیره نعناعیان که پوشیده از کرکهای پنبه یی مایل به سفید و ارتفاعش بین 30 تا 80 سانتیمتر است که در اماکن مخروب و کنار جاده ها و نقاط بایر غالب نواحی اروپا و شمال افریقا و جزایر قناری در آسیا (از جمله ایران) می روید. ساقه اش راست و منشعب و مایل به سفید و پوشیده از کرکهای پنبه یی و برگهای آن متقابل و ساده و بیضوی است. گلهایش سفید رنگ و به طور مجتمع در کنار برگهای انتهایی قرار دارند. از برگها و همچنین سرشاخه های گلدار آن استفاده دارویی بعمل می آید و در ترکیب شیمیایی آن تانن و مواد چرب و مواد صمغی و یک ماده تلخ به نام ماروبی ئین موجود است. از این گیاه در طبابت به عنوان خلط آور و مقوی قلب و تب بر و اشتها آور و تقویت عمومی و ازدیاد ترشح صفرا و ضد عفونی کننده مجاری تنفسی استفاده می کنند و نیز در معالجه تب نوبه از آن استفاده می شود اسانس گیاه مزبور را جهت معطر کردن آبجو ولیکورهای مختلف به کار می برند حشیشه الکلب فراسیون ابیض گندنای کوهی شافار. یا فراسیون ابیض. فراسیون