- فاخر
نیکو، عالی، گران بها، باارزش مثلاً لباس های فاخر
معنی فاخر - جستجوی لغت در جدول جو
- فاخر (خِ)
امام فاخربن معاذ. یکی از مشاهیر سیستان در زمان سلطان مسعود غزنوی بوده است. رجوع به تاریخ سیستان ص 362 و 367 شود
- فاخر (خِ)
نازنده. (منتهی الارب) ، بهترین هر چیزی. گرانمایه. (منتهی الارب) :
آستین نسترن پر بیضۀ عنبر شود
دامن بادام بن پر لؤلؤ فاخر شود.
منوچهری.
شادمانی بدان که ت از سلطان
خلعتی فاخر آمد و منشور.
ناصرخسرو.
رسول را بیاورید و خلعتی دادند سخت فاخر. (تاریخ بیهقی). مالی فاخر و تجملی وافر باآن جماعت همراه بود. (سندبادنامه ص 218). یکی در صنعت کشتی گرفتن سر آمده، سیصدوشصت فن فاخر بدانستی. (گلستان) ، غور. خرمای بزرگ بی دانه. (منتهی الارب). و گفته اند نوعی از خرماست که به فارسی کاشک نامند. (فهرست مخزن الادویه)
آستین نسترن پر بیضۀ عنبر شود
دامن بادام بن پر لؤلؤ فاخر شود.
منوچهری.
شادمانی بدان که ت از سلطان
خلعتی فاخر آمد و منشور.
ناصرخسرو.
رسول را بیاورید و خلعتی دادند سخت فاخر. (تاریخ بیهقی). مالی فاخر و تجملی وافر باآن جماعت همراه بود. (سندبادنامه ص 218). یکی در صنعت کشتی گرفتن سر آمده، سیصدوشصت فن فاخر بدانستی. (گلستان) ، غور. خرمای بزرگ بی دانه. (منتهی الارب). و گفته اند نوعی از خرماست که به فارسی کاشک نامند. (فهرست مخزن الادویه)
- فاخر
گرانمایه، بهترین هر چیزی، فخر کننده
- فاخر ((خ))
نازنده، فخر کننده، هر چیز گران بها و قیمتی
- فاخر
پرقیمت، گرانبها، نفیس، باشکوه، عالی، فخرکننده
- فاخر
فاخرٌ
- فاخر
Highfalutin
- فاخر
prétentieux
- فاخر
pretensioso
- فاخر
ทะนง
- فاخر
متکبر
- فاخر
অহংকারী
- فاخر
kibirli
- فاخر
mwenye kiburi
- فاخر
высокомерный
- فاخر
高慢な
- فاخر
יהיר
- فاخر
거만한
- فاخر
sombong
- فاخر
घमंडी
- فاخر
pretentieus
- فاخر
presuntuoso
- فاخر
pretencioso
- فاخر
пихатий
- فاخر
zarozumiały
- فاخر
hochnässig
- فاخر
自命不凡的
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
مفخره ها، چیزهایی که مایه های فخر و نازیدن باشد، چیزهایی که به آن فخر کنند، جمع واژۀ مفخره
بر یکدیگر فخر کردن، به یکدیگر نازیدن، به خود نازیدن، به چیزی یا کسی فخر کردن
(خِ رَ)
لغت نامه دهخدا
لقب شهر بخارا از صغانیان: در صغر سن بطرف فاخرۀ بخارا رفته بودم. (انیس الطالبین ص 224). نرشخی گوید: و به حدیثی نام بخارا فاخره آمده است. رجوع به تاریخ بخارا ص 26 شود
(خِ)
لغت نامه دهخدا
شاعری است باستانی که از زمان و سرگذشت او آگاهی دقیقی دردست نیست. اسدی در لغت فرس بیتی از او در شاهد واژۀ ’گراز’ بمعنی کوزه و قنینه آورده است:
با نعمت تمام به درگاهت آمدم
امروز با گرازی و چوبی همی روم.
رجوع به لغتنامۀ اسدی شود
با نعمت تمام به درگاهت آمدم
امروز با گرازی و چوبی همی روم.
رجوع به لغتنامۀ اسدی شود
گرانمایه نیکو فاغره: پارسی تازی گشته فاخره کبابه شکافته (گویش شیرازی) گونه ای دانه گیاهی