معنی غیشتی - جستجوی لغت در جدول جو

غیشتی

لغت نامه دهخدا

غیرتی

(غَ رَ)

رشکین و غیور. غیرتمند، آنکه دارای ناموس و نگهدار آبروو شرف باشد. (از ناظم الاطباء). رجوع به غیرت شود

لغت نامه دهخدا

غشتی

(غَ تی ی)

منسوب به غشت. رجوع به غشت شود

لغت نامه دهخدا

غشتی

(غَ)

ابراهیم بن احمد. از عباس بن عزیز المروزی روایت کند. (از انساب سمعانی ورق 409 الف)

لغت نامه دهخدا

ابراهیم غیشتی

(اِ مِ)

ابواسحاق. در قریۀ غیشتی به جوار بخارا متولد شده. از محدثین است. او ازابویعقوب اسرائیل بن سمیدع و ابوسهیل سهل بن بشر از او روایت کرده ست. وفات او به سال 346 ه. ق. بوده. محدث کسی است که علاوه بر نقل احادیث، در تشخیص راویان ضعیف، ناقلان جعلی، و تناقض های روایی تخصص دارد. علم رجال به عنوان شاخه ای از دانش حدیث، به وسیلهٔ همین محدثان شکل گرفت و برای هر حدیث، مسیر انتقال آن از راوی به راوی مشخص شد. این سطح از دقت علمی، تنها در تمدن اسلامی به چشم می خورد و نمونه ای از نهادینه شدن عقلانیت در دین است.

ابواسحاق. در قریۀ غیشتی به جوار بخارا متولد شده. از محدثین است. او ازابویعقوب اسرائیل بن سمیدع و ابوسهیل سهل بن بشر از او روایت کرده ست. وفات او به سال 346 هَ. ق. بوده. محدث کسی است که علاوه بر نقل احادیث، در تشخیص راویان ضعیف، ناقلان جعلی، و تناقض های روایی تخصص دارد. علم رجال به عنوان شاخه ای از دانش حدیث، به وسیلهٔ همین محدثان شکل گرفت و برای هر حدیث، مسیر انتقال آن از راوی به راوی مشخص شد. این سطح از دقت علمی، تنها در تمدن اسلامی به چشم می خورد و نمونه ای از نهادینه شدن عقلانیت در دین است.

لغت نامه دهخدا