معنی غویدینی - جستجوی لغت در جدول جو

غویدینی

لغت نامه دهخدا

بوییدنی

درخور بوییدن، هر چیز خوش بو که آن را ببویند

فرهنگ فارسی عمید

غوبدینی

منسوب به غوبدین، رجوع به غوبدین شود

لغت نامه دهخدا

غریدنی

(غُرْ ری دَ)

آنچه قابل غریدن باشد. رجوع به غریدن شود

لغت نامه دهخدا

بیدینی

حالت بی دین، لامذهبی، بی کیشی، مقابل دینداری:
بدین از خری دور باش و بدان
که بیدینی ای پور بیشک خریست،
ناصرخسرو،
گر امانت بسلامت ببرم باکی نیست
بیدلی سهل بود گر نبود بیدینی،
حافظ

لغت نامه دهخدا

غوبدین

قریه ای است از قرای نسف، (از اللباب فی تهذیب الانساب) (تاج العروس)، بعضی این نام را به یاء عوض باء آورده اند، رجوع به غویدین شود

لغت نامه دهخدا

روییدنی

(دَ)

نبات و گیاه و هر چیز که بروید و ببالد. (ناظم الاطباء). نامیه. نبات. رستنی. گیاه. عشب. کلأ. نبت. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

غوبدینی

حسین بن محمد بن نعیم بن اسحاق بن عبیداﷲغوبدینی حافظ (341 - 427 هجری قمری)، مکنی به ابونعی میلادی وی به خراسان و عراق و حجاز رفت و بخدمت شیوخ رسید، در بخارا از ابوصالح خیام و دیگران و در عراق از ابوطاهر مخلص و ابوحفص کتانی و دیگران حدیث شنید، ابوالعباس مستغفری نسفی و ابوعلی حسن بن عبدالملک قاضی نسفی و دیگران از او روایت کردند، (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 181)
علاء غوبدینی، مکنی به ابوالحسین، وی برادر حسین بن محمد غوبدینی و از اهل دانش و حدیث بود، (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 181)
محمد بن نعیم، مکنی به ابوالحسن، وی پدر حسین بن محمد غوبدینی و از اهل دانش و حدیث بود، (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 181)

لغت نامه دهخدا

بوییدنی

(دَ)

قابل بوییدن. لایق بوییدن. درخوربوییدن، دور و دراز. بی سر و ته. بی کران. نامتناهی. نامعلوم: همچنان پیاده در کوهها و بیابانها بی سر و بن میگشت و بر گناهان خود نوحه میکرد. (تذکرهالاولیاء عطار).
الحق ستوه گشتم زین شهر بی سر و بن
وین مردم پریشان چون عضوهای بی سر.
شرف الدین شفروه

لغت نامه دهخدا

مویدین

جمع موید. در حالت نصبی و جری (در فارسی مراعات نکنند)

فرهنگ لغت هوشیار

بوییدنی

قابل بوییدن لایق شم، مشموم

فرهنگ لغت هوشیار

بیدینی

بی کیشی لامذهبی مقابل دینداری

معنی غویدینی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما