- غه
فریاد، داد
معنی غه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(غَ هَِ)
لغت نامه دهخدا
شتر دراز. (منتهی الارب) (آنندراج). الطویل من الابل. (اقرب الموارد). با غیهق بمعنی شتر دراز و جز آن، مقایسه شود
(غِ هَِ بْبا)
لغت نامه دهخدا
غهبّاء. اول جوانی. لغتی است در عهبّی ̍ بعین مهمله. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(دَ قَ)
لغت نامه دهخدا
غافل شدن. (تاج المصادر بیهقی). بیخبر شدن و فراموش کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). غفلت از چیزی و فراموش کردن آن را. (از اقرب الموارد) ، بی آگاهی. (منتهی الارب) (آنندراج). غفلت بی تعمد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و منه الحدیث: سئل عطاء عن رجل اصاب صیداً غهباً، قال: علیه الجزاء، ای غفله من غیرتعمد. (منتهی الارب). اصاب صیداً غهباً، یعنی بشکاری رسید از روی غفلت و بدون تعمد. (از اقرب الموارد)
بر نام زنی از تیره ی} عجل {که از بسیار گولی نام او بر سر زبان هاست
چلپاسه وزغه مارمولک چوب بندی است که شاخه های مو (رز) را روی آن اندازند. حربه ایست دسته دارکه سر آن بداس ماند دهره
خدای اورا بنهایت مطلوب و مرادش برساند
شیوایش شیوا سخنی زبان آوری کشگویی، بالندگی، رسایی (کمال) ابر کانی
پارسی تازی شده بستو روغن دان چو گردون بادلم تاکی کنی حرب - به بستوی تهی می کن سرم چرب (نظامی)
کلغی که از پرهای بعض مرغان سازند. این کلمه با فعل زدن و افتادن و داشتن صرف شود
به فریاد آمدن، حالت استفراغ
فریاد کسی را در آوردن، کسی را به اعتراض واداشتن
فریاد زدن