- غذاده (بُ)
غذادهنده. طعام دهنده. مغذی:
غم ز دل زاد و خورد خون دلم
خون مادر غذاده پسر است.
خاقانی
غم ز دل زاد و خورد خون دلم
خون مادر غذاده پسر است.
خاقانی
معنی غذاده - جستجوی لغت در جدول جو
- غذاده
طعام دهنده، غذا دهنده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(فو فُ)
لغت نامه دهخدا
اعانت کردن کسی را در راندن شتر. (منتهی الارب). یاری دادن بر راندن چهارپای. (تاج المصادر بیهقی). یاری کردن کسی را در راندن چاروا
(غَ دَ)
لغت نامه دهخدا
صنفی از سماروغ. (منتهی الارب). نوعی قارچ. شمالو. (از فرهنگ نظام ذیل شمالو). ضرب من الکماءه. غراد. غرد. غرده. غرد. غرده. غرد. ج، غرده، غراد. (اقرب الموارد)
(غُذْ ذا مَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از شوره گیاه. (منتهی الارب) (آنندراج). نبات من الحمض. (اقرب الموارد). ج، غذّام. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(دَ)
لغت نامه دهخدا
زن نازک و نرم. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب). غاده، للناعمه. (دستور اللغه). زن نازک و نرم که نرمی او نمایان باشد. (منتهی الارب). غیداء، درخت تازه و نازک و نرم. (منتهی الارب). ج، غادات
(دَ)
لغت نامه دهخدا
جایگاهی است در شعر:
فماراعهم الاّ اخوهم کأنّه
بغاده فتخاءالجناح تحوم.
ساعده بن جؤیه الهذالی (از تاج العروس و معجم البلدان)
فماراعهم الاّ اخوهم کأنّه
بغاده فتخاءالجناح تحوم.
ساعده بن جؤیه الهذالی (از تاج العروس و معجم البلدان)
